Η ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στις 7 Mαρτίου 1948 οι δώδεκα νύμφες του Αιγαίου, ενώνονται με την μητέρα Ελλάδα!
Πάτμος, Λέρος, Κάλυμνος, Αστυπάλαια, Κώς, Νίσυρος, Τήλος, Σύμη, Ρόδος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσος κι άλλα μικρότερα νησάκια, όπως το Καστελόριζο κι η Ρως, γιορτάζουν την πολυπόθητη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τους στην αγκαλιά της Ελλάδας!

Κάτοικοι των νησιών ήταν οι Δωριείς, που έδωσαν αξιόλογη πνευματική ώθηση στα νησιά. Έτσι, η Κως θα μας χαρίσει τον Ιπποκράτη, η Ρόδος έναν από τους επτά σοφούς τον Κλεόβουλο, η Τήλος την ποιήτρια Ήριννα κι η Λέρος τον ιστορική Φερεκύδη!

Ακολουθεί η Ρωμαιοκρατία, οι ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ και η Τουρκοκρατία.
Το 1912 οι Ιταλοί καταλαμβάνουν τά νησιά και προσπαθούν να εξευτελίσουν τους κατοίκους τους. Το 1937 κλείνουν τα Ελληνικά σχολεία και απαγορεύουν στα Ελληνόπουλα να μιλούν την Ελληνική γλώσσα.

Η Εθνική συνείδηση των σκλαβωμένων Δωδεκανησίων παραμένει ανέπαφη! Ζωντανή απόδειξη ο Αλέξανδρος Δράκος από την Χάλκη, είναι ο “χαμένος ανθυπολοχαγός” του πολέμου του ‘40 που ύμνησε ο Ελύτης!

Τον Μαϊο του 1945, τα Δωδεκάνησα ελευθερώνονται από τα δεσμά των Ιταλών, αλλά σύμφωνα με συμμαχική εντολή, έχουν Αγγλική διοίκηση! Ώσπου ξημέρωσε η ευλογημένη ημέρα της 7ης Μαρτίου 1948, που η Ελλάδα έσφιξε στην αγκαλιά της τα δώδεκα παιδιά της, που ζούσαν στην σκλαβιά!