Βιβλίο Ντοκουμέντο: Πως οι σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες προώθησαν τον μαρξιστικό χριστιανισμό

FrontPage Magazine/ ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Όταν δεν μπορείς να τους νικήσεις, κάντους δικούς σου. Αυτό είναι που έκανε η Σοβιετική Ένωση για να περιορίσει την αντι -κομμουνιστική επιρροή του Χριστιανισμού. Σε ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Παραπληροφόρηση» (‘Disinformation’), αποκαλύπτεται μια συγκαλυμμένη εκστρατεία για να δυσφημιστεί ο Πάπας Πίος XII (1876 – 1958). Επιπλέον, οι Σοβιετικοί προσπάθησαν να επηρεάσουν την εκκλησία με μια ‘φιλική προς τον μαρξισμό’ (Marxist-friendly) έκδοση του Χριστιανισμού.

Η στρατηγική των κομμουνιστών εναντίον της εκκλησίας είχε τρεις πυλώνες : Επίθεση προπαγάνδας. Εμφύτευση παραγόντων επιρροής και Προώθηση της Θεολογίας της Απελευθέρωσης.

Το ‘Disinformation’, είναι γραμμένο από τον Ion Mihai Pacepa, τον πιο υψηλόβαθμο αποστάτη του σοβιετικού μπλοκ και τον Ronald Rychlak, καθηγητή της Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Μισισιπή. Ένα σχετικό ντοκιμαντέρ έχει επίσης κυκλοφορήσει, με τίτλο ‘Disinformation: The Secret Strategy to Destroy the West’ (‘Παραπληροφόρησης : Η μυστική στρατηγική για την καταστροφή της Δύσης’). Γνωστοποιούν πως ο πρωταρχικός στόχος των Σοβιετικών «δραστικών μέτρων» ήταν ο Πάπας Πίος ΧΙΙ.

«Οι Σοβιετικοί κατανοούσαν ότι ο Πίος XII ήταν μια θανάσιμη απειλή για την ιδεολογία τους, ο οποίος περιφρονούσε τον κομμουνισμό όπως έκανε και για τον ναζισμό. Ξεκίνησαν έτσι μια σταυροφορία για να καταστρέψουν τον Πάπα και την φήμη του, για να «σκανδαλίσουν» το ποίμνιό του και να υποδαυλίσουν μια διαίρεση μεταξύ των θρησκευόμενων», λέει ο Rychlak σε μια συνέντευξη.

Ο ισχυρισμός ότι ο Πάπας Πίος ΧΙΙ ήταν «ο Πάπας του Χίτλερ» προέρχεται από μια εκπομπή του 1945 από το Radio Moscow, ή, με άλλα λόγια  τη Σοβιετική συσκευή προπαγάνδας. Αργότερα, οι Σοβιετικοί αντέδρασαν στο θάνατό του το 1958, με μια νέα εκστρατεία παραπληροφόρησης. Είναι πολύ πιο εύκολο να λες ψέματα για κάποιον όταν δεν μπορεί να απαντήσει.

Ο Pacepa (φωτο), ο οποίος υπηρετούσε στις μυστικές υπηρεσίες της Ρουμανίας εκείνη την εποχή, λέει ότι ο Χρουστσόφ ενέκρινε ένα σχέδιο της KGB το Φεβρουάριο του 1960. Ήταν ένα σχέδιο με την κωδική ονομασία «Seat - 12 » και ο Πατσέπα λέει ότι ήταν ο εκπρόσωπος της Ρουμανίας για αυτό. Με λεπτομέρειες λέει δημόσια για την συμμετοχή του.

Η αποκάλυψη αυτής της επιχείρησης κατά του Πάπα Πίου ΧΙΙ δεν είναι σημαντική μόνο για ιστορική ανάλυση. Μας δίνει ένα οδυνηρό μάθημα σχετικά με την αποτελεσματικότητα των επιχειρήσεων επιρροής του εχθρού που είναι αναμφίβολα σε εξέλιξη.

«Μας λέει ότι οι ειδικοί της παραπληροφόρησης μπορούν να μας πείσουν για το οτιδήποτε. Πήραν ένα πρόσωπο που θεωρείτο ευρέως ως υπέρμαχος των Εβραίων και των άλλων θυμάτων - κάποιος που ήταν περιφρονημένος από τον Αδόλφο Χίτλερ και έπεισαν τον κόσμο ότι ήταν ένας εικονικός συνεργάτης του», λέει ο Rychlak.

Το δεύτερο σκέλος της αντι – εκκλησιαστικής στρατηγικής της KGB ήταν να επηρεάσουν εκείνους που δεν μπορούσαν να καταστρέψουν χρησιμοποιώντας τις εκκλησίες του Ανατολικού Μπλοκ, ιδίως την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ο αποστάτης της KGB, Vasili Mitrokhin (φωτο), παρουσίασε μια μυστική οδηγία από το 1961, για διείσδυση στην Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο στόχος ήταν να φυτεύσουν παράγοντες επιρροής που θα μπορούσαν στη συνέχεια να πετάξουν έξω «αντιδραστικά» και «σεχταριστικά» στοιχεία της εκκλησίας που τους θεωρούσαν απειλή για τον κομμουνισμό.

Ο Mitrokhin αποκάλυψε μια μυστική συνάντηση των ανώτερων αξιωματικών των μυστικών υπηρεσιών του ανατολικού μπλοκ στη Βουδαπέστη τον Ιούλιο του 1967. Δύο αξιωματικοί της KGB έδωσαν οδηγίες σχετικά με την «έργο κατά του Βατικανού». Μέτρα για να δυσφημιστεί το Βατικανό και οι υποστηρικτές του. Και μέτρα για να επιτείνουν τις διαφορές μέσα στο Βατικανό και ανάμεσα στο Βατικανό και τις καπιταλιστικές χώρες».

Ο Πατσέπα απεικονίζει την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος με πολλά παραδείγματα. Για παράδειγμα, τον Ιανουάριο του 2007, ο νεοδιορισθείς αρχιεπίσκοπος της Βαρσοβίας αναγκάστηκε να παραιτηθεί εν μέσω αποκαλύψεων ότι ήταν μυστικός συνεργάτης της πολωνικής μυστικής υπηρεσίας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Ο Rychlak είπε ότι οι σοβιετικές προσπάθειες για επιρροή είχαν επίσης στόχο τους Προτεστάντες. Το 1944, οι Σοβιετικοί ίδρυσαν την Συμβούλιο των Ευαγγελικών Χριστιανών Βαπτιστών της Ένωσης, που τώρα ονομάζεται Ένωση Ευαγγελικών Χριστιανών Βαπτιστών της Ρωσίας.

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου για τη Θρησκεία και τη Δημοκρατία, Mark Tooley, έχει γράψει για το πώς οι κομμουνιστές χρησιμοποίησαν το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών. Σημειώνει ότι εκατοντάδες Διαμαρτυρόμενες και Ορθόδοξες εκκλησίες ανήκαν σε αυτό, δεδομένου ότι σύρονταν στη σοβιετική γραμμή και προχώρησαν τόσο πολύ ώστε να χρηματοδοτήσουν και μαρξιστές αντάρτες.

Το τρίτο σκέλος ήταν η προώθηση μιας αντι - καπιταλιστικής, αντι –δυτικής εκδοχής του Χριστιανισμού. Εάν η KGB δεν μπορούσε να εξαλείψει τον Χριστιανισμό, σκέφθηκε ότι ίσως μπορούσε να τον χειραγωγήσει. Η Θεολογία της Απελευθέρωσης γεννήθηκε.

Ο Πατσέπα θυμάται να ακούει τον Χρουστσόφ το 1959 να λέει, «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, οπότε ας τους δώσουμε όπιο». Λέει κατηγορηματικά ότι η Θεολογία της Απελευθέρωσης είναι μια εφεύρεση της KGB.  Έχει από πρώτο χέρι γνώση των μυστικών πρακτόρων της Ρουμανίας που στάλθηκαν στην Λατινική Αμερική να την εξαπλώσουν μεταξύ των θρησκευτικών μαζών.

Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ σύστησε μια επιτροπή του Βατικανού για την μελέτη της Θεολογίας της Απελευθέρωσης το 1984, αναφέρει ο Πατσέπα σε άρθρο του το 2009 για το FrontPage. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν ένα μείγμα «ταξικής πάλης» και «βίαιου μαρξισμού».

Ο Robert . D. Chapman γράφει στο International Journal of Intelligence and Counterintelligence: (Διεθνής Εφημερίδα Πληροφοριών και Αντικατασκοπείας) :

«Χωρίς αμφιβολία, το δόγμα της Θεολογίας της Απελευθέρωσης είναι ένα από τα πιο διαρκή και ισχυρά δόγματα που βγήκαν από το αρχηγείο της KGB. Το δόγμα ζητά από τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους να εξεγερθούν και να σχηματίσουν μια κομμουνιστική κυβέρνηση, όχι στο όνομα του Μαρξ και του Λένιν, αλλά για να συνεχίσουν το έργο του Ιησού Χριστού, ο οποίος εμφανίζεται ως ένας επαναστάτης που αντιτίθετο στις οικονομικές και κοινωνικές διακρίσεις».

Σε συνέντευξη ο Rychlak, συν-συγγραφέας με τον Πατσέπα του ‘Disinformation’, παρατήρησε ότι το βιβλίο γράφτηκε σήμερα για έναν λόγο. Οι στρατηγικές αυτές είναι ακόμα ενεργές.

«Όταν ο ναζισμός απομακρύνθηκε από τη Γερμανία, είχαμε επιτροπές από-ναζισμού... Αυτό δεν συνέβη ποτέ, όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση. Οι ίδιοι άνθρωποι έμειναν έως το τέλος», λέει ο Rychlak.

Και συνέχισε: «Στην πραγματικότητα, σήμερα η Ρωσία διοικείται από έναν πρώην αξιωματικός της KGB, ο οποίος περιβάλλεται από τους παλιούς του συνεργάτες. Παρακολουθούμε την πρώτη υπερδύναμη η οποία διοικείται από αξιωματικούς πληροφοριών».

Ο Πατσέπα προσπαθεί να ξυπνήσει τη Δύση για το πώς οι εχθροί της εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες της.

  

«Θεολογία της απελευθέρωσης»

Τη δεκαετία του ’70 αναπτύχθηκε στη Λατινική Αμερική μια σχολή σκέψης στις τάξεις των Καθολικών, σύμφωνα με την οποία τα Eυαγγέλια υπαγορεύουν στην Εκκλησία να συγκεντρώσει τις προσπάθειές της στην απελευθέρωση των λαών από την ανέχεια και την καταπίεση. H επονομαζόμενη «Θεολογία της απελευθέρωσης», ένας όρος, που χρησιμοποίησε πρώτος το 1973 ο Γκουστάβο Γκουτιέρες, ένας Περουβιανός ιερέας, ενθαρρύνθηκε από Λατινοαμερικανούς επισκόπους, στην Κολομβία, τη Βραζιλία και την Oυρουγουάη και αργότερα την Αϊτή. Στη Νικαράγουα δύο μέλη των Σαντινίστας ανήκαν στο ρωμαιοκαθολικό κλήρο. Εμβληματική υπήρξε η φιγούρα του ιερέα-αντάρτη Καμίλο Τόρες, στην Κολομβία, που σκοτώθηκε σε μάχη στις 15 Φεβρουαρίου 1966. Ο Τόρες εντάχθηκε στις γραμμές του «γκεβαρικού» αντάρτικου του ELN (Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης), για να σκοτωθεί μετά από λίγο σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού. Ο Γκουτιέρες πίστευε ότι εκπληρώνει την «αποστολή» του «διεξάγοντας την επανάσταση» και ότι «ο πρώτος στόχος της επανάστασης, πρέπει να είναι το να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία». Αντίθετα άλλα μέλη της Pωμαιοκαθολικής Εκκλησίας απέρριψαν τη χρήση μαρξιστικών ιδεών, την υποστήριξη απελευθερωτικών κινημάτων και τις επικρίσεις προς τους παραδοσιακούς εκκλησιαστικούς θεσμούς από τη θεολογία της απελευθέρωσης. H επιρροή της άρχισε να φθίνει τα τελευταία χρόνια, επειδή τα βασικά διδάγματά της έχουν απορριφθεί από το Βατικανό. Ειδικά οι αναφορές της στην πάλη των τάξεων και η υιοθέτηση αρκετών μαρξιστικών εννοιών είχαν ενοχλήσει την ηγεσία της Pωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Το Βατικανό υπό τον Πάπα Iωάννη Παύλο ανέστειλε την επίσημη υποστήριξη προς τη θεολογία της απελευθέρωσης με μία ανακοίνωση τον Ιανουάριο του 1979, στο Μεξικό, στην οποία επισήμανε ότι «η εικόνα του Χριστού ως πολιτικής φυσιογνωμίας, ενός επαναστάτη, δε συνάδει με τα διδάγματα της Εκκλησίας». H θεωρία πάντως εξακολουθεί να έχει περιορισμένη απήχηση σε μεμονωμένους ιερείς. (δες εδώ)

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή