Διαλέξτε: Ή «δικαιώματα των ομοφυλόφιλων» ή ελευθερία του λόγου

"Όταν η αριστερά μιλά για ανοχή, εννοεί μισαλλοδοξία".

FrontpageMag/ ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Τι κοινό έχουν ένα αστέρι reality show, ένας ζαχαροπλάστης και μια φωτογράφος; Είναι όλοι θύματα ενός πολιτικού συστήματος το οποίο διατάζει όχι μόνο την αναγνώριση του «γάμου» των ομοφυλοφίλων, αλλά και την υποχρεωτική «εξύμνησή» του, εκτοπίζοντας έτσι, πλήρως την ελευθερία της έκφρασης.

Και στις τρεις περιπτώσεις, έχουμε έναν οργουελιανό παραλογισμό όσον αφορά την  λεγόμενη «Ισότητα στο Γάμο». Οι περιπτώσεις του χριστιανού ζαχαροπλάστη και της χριστιανής φωτογράφου τους οποίους τα δικαστήρια αναγκάζουν να συμμετέχουν επαγγελματικά σε «gay γάμους», αλλιώς θα τους επιβληθούν πρόστιμα και ποινές φυλάκισης, αποτελούν κατάφωρες παραβιάσεις της Ελευθερίας της Έκφρασης και της Ελευθερίας της Θρησκείας, δύο θεμελιώδεις συνταγματικές ελευθερίες που θυσιάζονται στο βωμό της απαγόρευσης οποιασδήποτε διαφωνίας με το «γάμο» των ομοφυλοφίλων.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Phil Robertson του show ‘Duck Dynasty’ εκδιώχθηκε. Ο Robertson, σε αντίθεση με τον Μπασίρ, (ο δημοσιογράφος του MSNBC που έβρισε χυδαία την Σάρα Πέιλιν) δεν βγήκε στον αέρα να κάνει βίαιες απειλές εναντίον ενός ατόμου. Εξέφρασε σε απλή γλώσσα αυτό που ο ίδιος πιστεύει, ότι η ομοφυλοφιλία είναι λάθος. Και αυτό είναι κάτι που δεν επιτρέπεται να κάνει κανείς πια.

H "Duck Dynasty". Στην άκρη αριστερά ο Phil Robertson

[Ο Phil Robertson, θεωρήθηκε ότι έκανε «σχόλια κατά των ομοφυλόφιλων» (‘anti-gay comments’), καθώς όταν ρωτήθηκε σε συνέντευξη στο περιοδικό GQ, τι άποψη έχει για την ομοφυλοφιλία, δήλωσε: «Ξεκινήστε με την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά και μετά έρχεται η κτηνοβασία, το να κοιμάσαι με αυτή τη γυναίκα και εκείνη τη γυναίκα ή με εκείνη τη γυναίκα και εκείνους τους άνδρες…». Στη συνέχεια, είπε, σε παράφραση, το χωρίο από την πρώτη επιστολή προς Κορινθίους: «Μην ξεγελιέστε. Ούτε μοιχοί, ούτε ειδωλολάτρες, ούτε άνδρες πόρνες, ούτε ομοφυλόφιλοι, ούτε άπληστοι, ούτε μέθυσοι, ούτε συκοφάντες, ούτε απατεώνες, δεν θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού. Μην εξαπατάτε τον εαυτό σας. Δεν είναι σωστό»].

Η αριστερή σαρκαστικά ισχυρίστηκε ότι το κανάλι A&E το οποίο παρουσιάζει το show, δεν υπόκειται στην Ελευθερία του Λόγου, διότι είναι μια ιδιωτική εταιρεία. Ναι, αλλά στη συνέχεια, είπε ότι και ο ζαχαροπλάστης και η φωτογράφος δεν προστατεύονται από την Ελευθερία του Λόγου ή της Θρησκεία επειδή είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις!

Στο δικό τους συνταγματικό σύμπαν, οι εταιρείες έχουν το δικαίωμα να τιμωρήσουν  την έκφραση στο όνομα των «δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων», αλλά να μην προβαίνουν σε καμία προστασία της έκφρασης ‘όταν υπάρχει διαφωνία με τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Και αυτό είναι ακριβώς το πρόβλημα. Δεν είναι μόνο οι ομοφυλόφιλοι που έχουν γίνει μια προστατευόμενη κατηγορία, αλλά η ίδια η ομοφυλοφιλία. Το να αποστασιοποιηθείς από αυτό είναι πλέον «μισαλλοδοξία» που μπορεί να σου στοιχίσει την απόλυση από την δουλειά σου, ένα γερό πρόστιμο ή ακόμη και φυλάκιση.

Τα «δικαιώματα των ομοφυλοφίλων» δεν ικανοποιήθηκαν με τη νομιμοποίηση του «γάμου» των ομοφυλοφίλων. Είμαστε αντιμέτωποι με μια άσχημη επιλογή ανάμεσα στην ελευθερία του λόγου και τα «δικαιώματα των ομοφυλοφίλων».

Στις παραπάνω τρεις περιπτώσεις, οι ακτιβιστές των «δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων» έχουν καταστήσει σαφές ότι είτε θα έχουμε το ένα είτε το άλλο. Αλλά σίγουρα, δεν μπορούμε να τα έχουμε και τα δύο! Δεν μπορούμε να έχουμε μια χώρα όπου θα υπάρχουν «γάμοι» ομοφυλόφιλων και ταυτόχρονα άνθρωποι που διαφωνούν μαζί τους.

Και αυτό δυστυχώς, διότι ακόμη και η πιο γενναιόδωρη ερμηνεία των κερδών από τον «γάμο» δύο ανδρών, θα δυσκολευτεί να αποδείξει ότι είναι πιο επωφελής για την κοινωνία από τη δυνατότητα να πείτε αυτό που σκέφτεστε και να ασκήσετε τα ελεύθερα θρησκευτικά σας καθήκοντα.

Αν έπρεπε να επιλέξουμε μεταξύ των «δικαιωμάτων» των ομοφυλοφίλων και των ελευθεριών που εγγυάται το Σύνταγμα, η ηθική του «προοδευτικού» τόξου θα έγερνε προς την πλευρά των τραμπούκων εκείνων που επιμένουν να ασχολούνται με τα προβλήματα που αφορούν την αυτοεκτίμησή τους, αναγκάζοντας τους πάντες να συναινέσουν και να εγκρίνουν το δικό τους lifestyle.

Ο «γάμος» των ομοφυλόφιλων πέρασε ως κάτι «ανώδυνο» στον μέσο Αμερικάνο μέσα από πονηρά δημιουργημένες «γκέι οικογένειες» σε δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές. Τώρα οι Αμερικανοί ανακαλύπτουν ότι οι πραγματικοί γκέι ακτιβιστές δεν είναι φιλικοί άνθρωποι που θέλουν απλά να κάνουν αστεία μεταξύ διαφημιστικών διαλειμμάτων, αλλά είναι νευρωτικοί και ανασφαλείς τραμπούκοι που επιτίθενται στους άλλους, καλυπτόμενοι πίσω από την ασφάλεια των πολιτικών που δωροδόκησαν με μαζική παροχή χρημάτων που προήλθε από την μη ύπαρξη οικογένειας ή μακροχρόνιας σχέσης.

Οι περισσότεροι Αμερικανοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλία, η μοιχεία και μια σειρά από άλλες αποκλίνουσες σεξουαλικές συμπεριφορές είναι αμαρτίες. Επίσης, όπως ο Phil Robertson, πιστεύουν ότι η αποδοκιμασία της συμπεριφοράς δεν σημαίνει την απόρριψη του προσώπου. Αυτή είναι η διαφορά με τους «γκέι ακτιβιστές», οι οποίοι δεν μπορούν να ανεχθούν τον Phil Robertson ως πρόσωπο, εφόσον δεν είναι επίσης σε θέση να ανεχτούν τη γνώμη του για τις σεξουαλικές τους συνήθειες.

Οι Αμερικάνοι έδειξαν ανοχή, η οποία συνίσταται στο ότι ενώ αποδοκίμαζαν την ομοφυλοφιλία, δέχτηκαν ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να έχουν έναν «χώρο» για να εκφράζουν την ανάγκη τους για αστικές τελετές. Αυτή η ανοχή οδήγησε στο Σύμφωνο Συμβίωσης και στη συνέχεια στους «γάμους» των ομοφυλοφίλων. Και τώρα αυτή η ανοχή κακοποιείται βάναυσα.

Οι Αμερικανοί είναι πολύ πιο «ανεκτικοί» στην ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά από ό, τι σε ανθρώπους που προσπαθούν να τους αφαιρέσουν τα πολιτικά τους δικαιώματα. Και αυτό είναι κάτι που οι ακτιβιστές των «δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων» πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά.

Η ανοχή αυτή των Αμερικάνων για την ομοφυλοφιλία δεν είναι μια λευκή επιταγή. Δεν είναι το «προοδευτικό» φινάλε που η αριστερά πιστεύει ότι είναι, όπου η ανοχή για ένα πράγμα παρεξηγείται από τη σταλινική προθυμία να τιμωρηθεί κάθε διαφωνών.

Όταν ο μέσος Αμερικάνος μιλά για ανοχή, εννοεί ανοχή. Όταν η αριστερά μιλά για ανοχή, εννοεί μισαλλοδοξία.

Τώρα το κίνημα των «δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων», πού είναι ένα σπυράκι στο βραχίονα της αριστεράς, δείχνει το αληθινό του πρόσωπο. Δείχνει ότι οι εκκλήσεις του για «ανοχή» είναι πραγματικά εντολές για μισαλλοδοξία.

Δεν ψάχνει για δημόσιο χώρο για να εκφραστεί, αλλά ζητά την εξάλειψη του δημοσίου, ακόμη και του ιδιωτικού χώρου που απορρίπτει την ομοφυλοφιλία. Δεν μιλάμε για «δικαιώματα των ομοφυλοφίλων», αλλά για «διαταγές των ομοφυλοφίλων».

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή