«Θα έρθει καιρός που θα μας φέρουν άτομο απ’ έξω να μας κυβερνήσει. Θα μας φέρουν και Βασιλιά!»
Η Γερόντισσα Λαμπρινή Βέτσιου – Δρίβα (+2002)
Η Ασκήτρια εν τω κόσμω Λαμπρινή Βέτσιου-Δρίβα,
από την Άρτα, που κοιμήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2002 μ.Χ., προείπε σε
διάφορους ανθρώπους όσα πολύ δύσκολα έρχονται για την Ελλάδα και τους
Έλληνες, που ξέχασαν τον Θεό, ακολουθώντας αδιέξοδους δρόμους και
θεωρίες, αθεΐα, απιστία, αιρέσεις, σαρκικές ηδονές και υλισμό!
Που
δεν έσκυψαν να πιουν από το γάργαρο και δωρεάν νερό της αιωνιότητας,
της ευσέβειας, της ευλογημένης Ορθοδοξίας. Που ξέχασαν να κάνουν ακόμη
και τον σταυρό τους, το «δόξα τω Θεώ», την Παναγιά της μάνα μας, τον
Εκκλησιασμό της Κυριακής, το καντηλάκι της βραδινής προσευχής…
«Θα τρως ξερό ψωμί στο σπίτι σου και ο γείτονας θα σε ζηλεύει γιατί αυτός δεν θα έχει»
Η
Ασκήτρια Λαμπρινή της Άρτας, που προείπε τις μεγάλες καταστροφές από
τσουνάμι (Φιλιππίνες), το συγκλονιστικό ατύχημα με τα παιδιά στα Τέμπη,
είδε επίσης με φώτιση Θεού, ότι η Ελλάδα θα πέσει έξω οικονομικά με το
ευρώ, θα μπουν μεγάλοι φόροι και θα έρθει πολύ μεγάλη φτώχεια και πείνα,
αναγκαστική επιστροφή του κόσμου στα χωριά, προσπάθεια επιβολής της
Κάρτας – Ταυτότητας, εκλογές και ακυβερνησία, ξένος κυβερνήτης που θα
μας φέρουν απ΄ έξω (ίσως η Τρόικα και οι Δανειστές) και στο τέλος
επιστροφή του Βασιλιά στην Ελλάδα (όπως είδε και ο Άγιος Γέροντας
Παΐσιος, θεωρώντας το θετικό μπροστά σε όσα θα έχουν ήδη συμβεί στην
χώρα μας)! Αλλά και μεγάλη μέριμνα του Θεού για τους πιστούς Ορθοδόξους
Χριστιανούς!
Τόνιζε επίσης πόσο σωτήριο είναι για τα παιδιά μόλις 10 λεπτά προσευχής την ημέρα!
«Η Ελλάδα θα πέσει έξω: Φόροι, φτώχεια και επιστροφή στα χωριά»
«Η
Ελλάδα, μια ώρα, οικονομικά θα πέσει έξω! Τα λεφτά θα εξευτελιστούν.
Τυχεροί όσοι θα έχουν χρυσό (ως μέσο συναλλαγής) και ένα κομμάτι γης».
Μου είπε η γερόντισσα (έγινε μοναχή από τον π. Μητροφάνη) για το σπίτι μου(1990):
–
«Τι το θες παιδί μου τόσο μεγάλο σπίτι; Θα έρθει καιρός που θα βάλουν
φόρο και στα βήματά σας μέσα σ’ αυτό, και στα άτομα που είστε μέσα»!
(Τώρα έχουμε τεκμήριο διαβίωσης – φορολόγηση τετ. μέτρων και το χαράτσι
ΕΝΦΙΑ).
– Τυχεροί όσοι θα μένουν σε καλύβες (μικρά σπιτάκια). Τα
αυτοκίνητα θα τα αράξει ο κόσμος στις αυλές του! Αν έχεις δουλειά θα
δουλεύεις όλη μέρα, το μισό μεροκάματο θα το δίνεις για βενζίνη για να
πάς στη δουλειά σου και το υπόλοιπο να ταΐσεις τα παιδιά σου και αν
φτάσουν για να φάνε… Την αποθήκη που βάζει ο πατέρας σου το χόρτο για τα
ζώα θα σε παρακαλάνε για να μείνουν μέσα! Γεμάτος έκπληξη της είπα. Βρε
γιαγιά έχει ποντίκια μέσα! Η γιαγιά μου είπε:
– Όταν κάποιος δεν
έχει που να βάλει την οικογένειά του, τα ποντίκια θα υπολογίσει; Αφού
έριξε μια ματιά στον ουρανό με κοίταξε και μου είπε:
– Θα είναι άτομα από την Αθήνα και από άλλα μέρη, και από νησιά θα έρθει κόσμος! Πότε θα γίνουν αυτά γιαγιά; Δεν θα ζω εγώ τότε!
Για την ηλεκτρονική ταυτότητα-κάρτα του Πολίτη
Είπε επίσης, το 1990:
–
Θα σας αναγκάσουν να πάρετε μια κάρτα-ταυτότητα. Θα κάνετε όλες τις
συναλλαγές σας με αυτή. Να μη την πάρετε, είναι του Αντιχρίστου. Όποιος
την πάρει αμέσως ξεβαπτίζεται. Είπε επίσης ότι θα αναγκάσουν τον κόσμο
να πάρει τη κάρτα με διάφορους τρόπους. Αυτές, είπε, θα βγουν στον Βόλο.
–
Τα πράγματα θα αλλάξουν, δεν θα είναι όπως τώρα. Θα έρθει μεγάλη
φτώχεια! Θα πουν, είσαι μακροχρόνια άνεργος, δικαιούσαι ένα βοήθημα
οικονομικό, για να το πάρεις όμως θα πρέπει να έχεις την
κάρτα-ταυτότητα. Εκεί θα εξαπατηθούν πολλοί… Σκέψου ένα πατέρα με τρία
παιδιά που έχουν τρεις μέρες να φάνε. Θα τρέχει αμέσως να πάρει τη
κάρτα, για να αγοράσει λίγα μακαρόνια, λίγα φασόλια… (Δεν μιλάει για
απλή τραπεζική κάρτα, αλλά για υπέρ κάρτα-ταυτότητα).
«Θα έρθει ο κατήφορος με το ευρώ και μετά μεγάλη φτώχεια»
7 Σεπ. 2002: Επισκέφτηκα τη γερόντισσα στο σπιτάκι της. Ήταν 11 το πρωί.
–
Έλα και σε περίμενα μου είπε. Σε λίγες μέρες θα φύγω από τη ζωή! Άρχισε
να μου δίνει κάποιες συμβουλές. Της ζήτησα να μου εξηγήσει κάποια
πράγματα που έλεγε στο παρελθόν. Τότε ήταν μεταβατική περίοδος, από
δραχμή στο ευρώ.Αναφέρω το διάλογο μεταξύ μας.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιαγιά
έχω μια διαφωνία μαζί σου. Είχες πει κάποτε ότι η Ελλάδα θα πέσει έξω
οικονομικά και τα λεφτά θα χαθούν μια ώρα! Πριν λίγες μέρες μπήκαμε στο
ευρώ, είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ευρώ είναι ισχυρό νόμισμα όπως το
δολάριο!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτό το νόμισμα είναι ένα ανθρώπινο
κατασκεύασμα που δεν είναι ευλογημένο από το Θεό. Αυτό το νόμισμα έγινε
για να εξυπηρετήσει κάποιους σκοπούς του σκότους!! Θα τους δεις λίγα
χρόνια αργότερα! Πέντε χρόνια θα περνάει καλά ο κόσμος και μετά έρχεται ο
κατήφορος! Θα έχετε όλα τα καλά μπροστά σας, αλλά δεν θα μπορείτε να τα
αποκτήσετε… Τα παλιά σου ρούχα δε θα τα πετάς, να τα βάλεις κάπου να τα
φυλάς… Δεν θα μπορεί ο κόσμος να αγοράζει καινούργια ρούχα…
Έρχεται
μεγάλη φτώχεια… Θα αναγκαστείς να φοράς τα παλιά σου ρούχα και θα λες
«είχα εγώ τόσο ωραία ρούχα»; Δεν θα μπορείτε να φτιάξετε τίποτα! Όποιος
πρόλαβε και έφτιαξε σπίτι πρόλαβε.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιαγιά λες ότι έρχεται φτώχεια! Τι είδους φτώχεια έρχεται;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θα τρως ξερό ψωμί στο σπίτι σου και ο γείτονας θα σε ζηλεύει γιατί αυτός δεν θα έχει!!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δηλαδή θα είναι όπως στη Κατοχή;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Χειρότερα από τότε! Ο ιδιωτικός τομέας θα σβήσει και οι δουλειές θα
χαθούν, μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι θα αντέξουν, όχι ότι θα παίρνουν
πολλά λεφτά αλλά απλώς θα έχουν το σταθερό. Φαντάσου ένα παιδί που
γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα με το πρωινό του, το μεσημεριανό του,
το βραδινό του και αναγκαστικά θα έρθει στο χωριό του, να τρώει ένα
κομμάτι καλαμποκίσιο ψωμί και ένα αυγό τηγανιτό και αυτή μπορεί να είναι
η τροφή του για όλη τη μέρα!…
Θα περιποιείσαι το κήπο σου και θα
περνάει κάποιος στο δρόμο, θα βλέπει τον κήπο σου, θα παίρνει φόρα, θα
ρίχνει το φράχτη και δε θα μπορείς να τον σταματήσεις! Θα λέει: «φίλε
πεινάω, πεινάνε τα παιδιά μου, για τέτοιες καταστάσεις μιλάμε και έδειξε
ταραγμένη!»…
Μείωση γεννήσεων στην πατρίδα μας
Παιδιά
σπάνια θα γεννιούνται, θα δεις ζευγάρια να είναι πολλά χρόνια μαζί και
δεν θα παντρεύονται! Όχι γιατί δε θα θέλουν, αλλά δεν θα μπορούν, γιατί
θα μένουν από δουλειά και μέχρι να ξαναβρούν θα περνά μεγάλο χρονικό
διάστημα. Και αν κατά λάθος κάνουν κάνα παιδί θα παντρεύονται με ένα
απλό χαρτί.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Εννοείς γιαγιά πολιτικό γάμο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Είπα απλό χαρτί. (Σήμερα έχουμε το σύμφωνο της συμβίωσης). Θα πέσει
γκρίνια στο κόσμο, θα δεις σπίτια να καίγονται από μέσα και απ’ έξω αυτό
να μη φαίνεται. Θα βλέπεις οικογένειες στην κοινωνία να φαίνονται
αγαπημένες, και μέσα στο σπίτι τους να τρώγονται σαν τα σκυλιά! Αυτά μου
τα είπε ο Κύριος, είπε η γιαγιά.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Και κάθε πότε σε επισκέπτεται ο Κύριος γιαγιά;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ανάλογα, άλλες φορές πιο συχνά, άλλες πιο αραιά. Περίπου μια φορά τη βδομάδα έρχεται εκεί που προσεύχομαι!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν σου μιλά ο Κύριος γιαγιά σε ποια γλώσσα σου μιλάει;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στη γλώσσα που είναι γραμμένα τα Ευαγγέλια!
«Θα μας φέρουν ξένο κυβερνήτη και τον Βασιλιά!»
…Θα
γίνονται εκλογές και δεν θα έχουμε κυβέρνηση! Θα έρθει καιρός που θα
μας φέρουν άτομο απ’ έξω να μας κυβερνήσει. Θα μας φέρουν και Βασιλιά!
Αμέσως ρώτησα τη γιαγιά… Το Σύνταγμά μας δεν επιτρέπει βασιλιά…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Και ποιος είναι αυτός που θα υπολογίσει Σύνταγμα; Ο Κύριος έχει
(προσωρινά) αποστρέψει το πρόσωπό του από εμάς τους Έλληνες.
ΠΗΓΗ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ
Η κυρία Μαρία Δραγατάκη από την Άρτα αναφέρει:
«Έμαθα πολλά κοντά στη γιαγιά Λαμπρινή πηγαίνοντας μαζί της στις
αμέτρητες ολονυχτίες και στα προσκυνήματα πού οργάνωνε η ίδια. Με
αποκαλούσε «παιδί μου» και η λέξη αυτή άγγιζε πραγματικά την ψυχή μου.
Είχε υπομονή και άκουγε τα προβλήματα μου και πάντα εύρισκε λύσεις.
Η ζωή της ήταν αγία και ήταν πολύ ταπεινή. Τι να πρωτοθυμηθώ; Την
βοήθεια της προς την μητέρα μου; Τις προβλέψεις και την προσευχή πού
έκανε για τα παιδιά μου; Ή το μεγάλο καλό πού έκανε σε μένα; Όταν μετά
από ένα βαρύ χειρουργείο έχασα τον ύπνο μου, νιώθοντας απελπισμένη και
χαμένη, πήγα μεσάνυχτα στο σπίτι της, ζητώντας βοήθεια και την βρήκα στα
γόνατα να προσεύχεται λουσμένη στον ιδρώτα και γύρω της αναμμένα
καντήλια και κεριά. Μου είπε: «Παιδί μου, Τι έπαθες απόψε»; Σταυρώνοντάς
με από τότε ηρέμησα. Να είναι καλά εκεί πού βρίσκεται η γιαγιά Λαμπρινή
και να πρεσβεύει για όλους μας».
Ο Α. Γ. αναφέρει:
«Γνώριζα την γιαγιά Λαμπρινή από μικρός, γιατί ερχόταν στο σπίτι μας και
έβλεπε την κατάκοιτη γιαγιά μου, αλλά την θεωρούσα μια αγράμματη
γιαγιά. Άκουσα άλλους να μιλούν με ευλάβεια γι’ αυτήν και όταν γύρισα
από το πρώτο προσκύνημα μου στο Άγιον Όρος το 2002, πήγα να την δω και
να της δώσω μια ευλογία. Μπαίνοντας στο κελλάκι της ένιωσα σαν να
βρίσκομαι μπροστά σ’ ένα γίγαντα. Συνειδητοποίησα τότε, χωρίς να ξέρω
πώς, ότι αυτή η γυναίκα ήταν πολύ ψηλά πνευματικά, τόσο πού δεν μπορούσα
να την ατενίσω, αν και σωματικά ήταν μικροκαμωμένη.
Η συζήτηση μαζί της ήταν μια πνευματική πανδαισία. Τότε κυριαρχούσε το
θέμα των ταυτοτήτων που με απασχολούσε έντονα. Η πρώτη κουβέντα που μου
είπε, χωρίς να αναφέρω κάτι σχετικό, ήταν: «Δεν πρέπει να πάρουμε τις
ταυτότητες με το χάραγμα…»
Στις επόμενες επισκέψεις μου μέχρι την κοίμησή της διαπίστωσα ότι είχε το προορατικό και διορατικό χάρισμα.
Μου
ανέφερε γεγονότα άγνωστα σύμφωνα με την ανθρώπινη λογική, άλλοτε
γεγονότα που αφορούσαν το μέλλον μου και έγιναν, και άλλα για γενικότερα
θέματα. Ορισμένες δε φορές ενώ είχα στο νου μου να θέσω μια ερώτηση η
μου γεννιόταν μια απορία σε συζήτηση παρουσία και άλλων ανθρώπων, αυτή
σταματούσε την συζήτηση, απαντούσε στην ερώτηση που σκεφτόμουν και
συνέχιζε την συζήτηση.
Τον Μάϊο του 2002 πού την είδα μου είπε ότι σε λίγους μήνες θα φύγει.
Αλλά όταν με είδε πως στενοχωρήθηκα πολύ, είπε: «Ε, έτσι το λέω, μήνες –
χρόνια». Αλλά κοιμήθηκε πράγματι σε λίγους μήνες, τον Οκτώβριο του 2002
και πορεύθηκε η ψυχή της στον Κύριο που τόσο πόθησε από μικρή».
Την τελευταία Κυριακή που πήγε στην Εκκλησία κοινώνησε και διάβασε την
Ευχαριστία στο σπίτι της. Την Δευτέρα άπλωσε όλα τα βιβλία στο κρεββάτι
της, διάβαζε από το καθένα λίγο, το σταύρωνε, το ασπαζόταν και το άφηνε
στην άκρη. Τρόπον τινά τα αποχαιρετούσε, γιατί τόσα χρόνια αυτά ήταν η
καλύτερη συντροφιά της. Την Τρίτη το απόγευμα κάλεσε την κόρη της να
κάνουν Παράκληση. Τελειώνοντας είπε: «Σ’ ευχαριστώ, Παναγία μου, πού μου
έδωσες να κάνω κι αυτή την Παράκληση. Γιατί μέχρι την Πέμπτη έχω πολλές
προσευχές να κάνω ακόμη».
Στην ερώτηση της κόρης της τι θα κάνει την Πέμπτη, απάντησε: «Θα πάω για εκεί πού εργάστηκα, αν εργάστηκα καλά…»
Την Τετάρτη το πρωί ζήτησε να δη τα εγγόνια της. «Αύριο θα φύγω», είπε.
Το
βράδυ είπε σε μια ανιψιά της: «Τώρα εγώ θα φύγω. Να πας να το πεις εσύ
στην Σταθούλα, να μην της κακοφανεί. Παρακαλούσα τον Θεό να με αφήσει να
ζήσω, μέχρι να ωριμάσει η Σταθούλα και να καταλάβει τι είναι η άλλη
ζωή».
Κάποια στιγμή ανασηκώθηκε στο κρεββάτι, άνοιξε τα χέρια της και είπε στους
παρευρισκομένους: «Ελατέ τώρα, όλοι μαζί, να πάμε στα Ιεροσόλυμα».
Τους αγκάλιασε όλους, μετά σταύρωσε το στήθος της, το προσκέφαλο και
ξάπλωσε. Τότε η Σταθούλα έβγαλε τους άλλους έξω και μαζί με τον σύζυγο
της άναψαν κεράκι και διάβασαν τις προσευχές, όπως ακριβώς της είχε
αφήσει εντολή να κάνει η μητέρα της Λαμπρινή. Όταν τελείωσαν τις
προσευχές άκουσαν ένα ελαφρύ σσσσς και η Λαμπρινή Βέτσιου ξεψύχησε σαν
πουλάκι, στις 17 ‘Οκτωβρίου 2002, ημέρα Πέμπτη.
Στον τάφο της περνούν και προσκυνούν πολλοί άνθρωποι. Προσεύχονται και
αντλούν δύναμη. Κάποια που όσο ζούσε η Λαμπρινή την συμβουλευόταν, ήταν
πολύ στενοχωρημένη, γιατί ο σύζυγός της θα έκανε σοβαρή εγχείρηση
καρδιάς. Αφού προσκύνησαν τον τάφο της και προσευχήθηκαν, είδε στον ύπνο της την γιαγιά Λαμπρινή που της είπε:
«Μην στενοχωριέσαι. Ο άνδρας σου θα γίνει καλά. Μόνο πριν πας στο
νοσοκομείο, θα φτιάξεις πρόσφορο και θα το πας στην Εκκλησία. Πράγματι
έκανε το πρόσφορο και όλα πήγαν καλά.
Αυτή ήταν η Λαμπρινή Βέτσιου. Ασκήτρια με μεγάλες νηστείες, με
καθημερινές αγρυπνίες, με συνεχή μελέτη και προσευχή. Αγαπούσε τον
Χριστό, μιλούσε συνέχεια γι’ Αυτόν και όλα τα κύτταρα του σώματος της
ανέδιναν Χριστό. Βοηθούσε τους ανθρώπους με την χάρη πού είχε. Είδε απ’
αυτή την ζωή τον Παράδεισο και την Κόλαση. Ενώ προσευχόταν ερχόταν
ενίοτε ο Χριστός, η Παναγία και άλλοι Άγιοι και συνομιλούσαν.
Ήξερε τα μελλούμενα και έλεγε ότι μας περιμένουν πολύ δύσκολα χρόνια.
Λυπόταν τα μικρά παιδιά και έλεγε: «Αν ήξεραν τι θα περάσουν»!. Αλλά
αμέσως συμπλήρωνε:
«Έχει ο Θεός.Θα οικονομήσει για τους Χριστιανούς».
Περισσότερα, έλεγε, δεν την άφηνε ο Χριστός να ειπεί …
Αιωνία άς είναι η μνήμη της…
+ + + + + + +
Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», η 19η διήγηση.
Κεντρική διάθεση βιβλίου: Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής.
ΠΗΓΗ
http://agapienxristou.blogspot.gr/2013/10/blog-post_3600.html
.jpg)
