Από τη Χούντα του ΠΑΣΟΚ στη ΓΑΔΑ

Αυτή είναι μία απλή παράθεση κάποιων γεγονότων, που έλαβαν χώρα εχθές, μέσα στην πρωτεύουσα μίας Δημοκρατικής(;) χώρας , όπου υποτίθεται ότι υπάρχει σεβασμός στον Έλληνα νομοταγή πολίτη και προστασία στη ζωή και τη σωματική του ακεραιότητα. Προσωπικά, θεωρώ, ότι βγήκα κερδισμένη και πολύ πλούσια από τη χθεσινή ημέρα. Είναι αφάνταστα ικανοποιητικό, να ανακαλύπτει κάποιος πράγματα, τα οποία πρέσβευε αλλά δεν είχε ίδια εμπειρία….. Ας πάρουμε λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή!

Κέντρο Αθήνας 2,00 μ.μ
Ημέρα γενικής απεργίας και ελάχιστα μέσα μαζικής μεταφοράς λειτουργούν. Μας αποβιβάζουν στις στήλες του Ολυμπίου Διός και με τα πόδια ξεκινάω για να φτάσω κοντά στην Ομόνοια, που είναι χώρος συνάντησης για το επαγγελματικό μου ραντεβού. Περνώντας από το Σύνταγμα και την ώρα που φτάνουν οι πρώτες ομάδες που διαδηλώνουν, ακούω θορύβους από σπασίματα και κοιτώντας στη συμβολή της Σταδίου με την πλατεία, βλέπω για άλλη μία φορά κουκουλοφόρους να πετάνε πέτρες στην αστυνομία!!! Με ταχύτητα αστραπής οι ομαδούλες των παρακρατικών και αναρχικών ανεβαίνουν στο πάνω μέρος και βρίσκονται απέναντι από τον άγνωστο στρατιώτη, έξω από το ξενοδοχείο Grand Bretagne.

Μένω άναυδη, βλέποντας τους να κρατάνε αξίνες, δίχαλα σφυριά και να ξηλώνουνε, στην κυριολεξία, μάρμαρα, κομμάτια ασφάλτου και πεζοδρόμια. Γεμίζανε τα σακίδια που βρίσκονταν στις πλάτες τους και ακολούθως με τα πολεμοφόδια ανά χείρας, τα εκτοξεύανε βροχή προς τους αστυνομικούς που προσπαθούσανε μάταια να προστατευθούν. Άλλες ομαδούλες με full face και κράνη, πετάνε μολότοφ. Μόλις οι αστυνομικοί σπεύδουνε να τους απωθήσουνε, αυτόματα η περιφρούρηση των μπλοκ του ΠΑΜΕ, ΤΩΝ οικολόγων και του ΣΥΝ, ανοίγανε τα κοντάρια και τους ενσωματώνανε στον πυρήνα των διαδηλωτών. Αυτόματα 3-4 διαδηλωτές απόσπονταν από τα μπλοκ, πήγαιναν σε απόσταση αναπνοής από τους αστυνομικούς, τόσο που σχεδόν τα πρόσωπα τους αγγίζανε το ένα το άλλο και ούρλιαζαν βρισιές για τις μανάδες, τις αδερφές και τις γυναίκες τους. Τους αποκαλούσαν αδερφές και τους έλεγαν ότι γ………… Όσοι κρατούσαν ντουντούκες, εν χωρώ, δίνανε το σύνθημα «Έξω οι μπάτσοι από την πορεία»

Σε όλο το μήκος της Πανεπιστημίου, ότι τραπεζάκι και καρέκλα βρισκότανε στην εξωτερική μεριά των καταστημάτων, μαζί με τις ζαρντινιέρες, έχουν σπάσει και έχουν αποκολληθεί τα σιδερένια μέρη τους, τα οποία πετιούνται με μίσος και μανία προς την Αστυνομία και φυσικά προς το κεφάλι κάθε περαστικού που βρίσκεται μπροστά τους. Τα δακρυγόνα και τα καπνογόνα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και η ατμόσφαιρα είναι πνιγηρή! Κάδοι αναποδογυρίζονται και οι πρώτες φωτιές μπαίνουν. Τα συνεργία των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων μαγνητοσκοπούν με πάθος τις σκηνές βίας και απόλυτης αναρχίας.

Τα μάτια μου τρέχουν ποτάμι, το δέρμα μου τσούζει και ο λαιμός μου έχει ξεραθεί, σχεδόν δε μπορώ να αναπνεύσω. Περνάω πίσω από μία διμοιρία των ματ και εκείνη ακριβώς τη στιγμή σκάνε πάνω μου και γύρω μου, κομμάτια από μάρμαρο. Σηκώνω τα χέρια μου για να καλύψω το κεφάλι μου και εκείνη ακριβώς τη στιγμή, νοιώθω ένα χέρι να με τραβάει και μία ασπίδα προστατεύει το δικό μου κεφάλι και αφήνει ακάλυπτο το σώμα ενός «μπάτσου - γουρουνιού», που δέχεται τα μάρμαρα αδιαμαρτύρητα για να με προστατεύσει! Ψελλίζω ένα ευχαριστώ και χώνομαι σε ένα παρακείμενο στενό, μένω για λίγα λεπτά εκεί μέχρι να περάσουν τα παρακρατικά και αναρχικά αληταριά.

Στο ύψος της Πανεπιστημίου και Εμμανουήλ Μπενάκη, βλέπω το πρώτο λεηλατημένο κατάστημα…… Ο κόσμος κοιτάει σαστισμένος και οι ευνοούμενοι του Χρυσοχοίδη αδειάζουν το μαγαζί. Κοιτάζω με απόγνωση την αστυνομία και ένας μου φωνάζει με δύναμη «Αυτή είναι η δημοκρατία μας, δε μας αφήνουν να προστατεύσουμε τους πολίτες» Μένω με το στόμα ανοιχτό από το θάρρος του αστυνομικού, ο οποίος πηγαινοέρχεται, ελέγχει τους άνδρες τους και είναι φανερή η οργή αλλά και η αδυναμία του, μπροστά στις άνωθεν εντολές!

Άγιος Παντελεήμονας 5,00 μ.μ
Μετά από μία ημέρα, ασφυκτικά γεμάτη από δακρυγόνα και καπνογόνα, «μπουκωμένη» και με τα μάτια και το λαιμό μου, ακόμα να τσούζουν, πίνουμε καφεδάκι με φίλους, στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα, σε παρακείμενη καφετέρια. Μερικά λεπτά αργότερα, λίγα ακόμα παιδιά από τη γειτονιά προστίθενται στην παρέα μας. Είναι φίλοι και μέρες πριν έχουν ζητήσει την παρουσία μας, στη διαμαρτυρία που διοργανώνουν οι κάτοικοι για τις απαράδεκτες συνθήκες της ζωής τους. Είναι μία εκδήλωση νόμιμη και μάλιστα με την άδεια της αστυνομίας.

Την ώρα που χαλαρώνουμε, οι γνωστοί-άγνωστοι αγαπημένοι και προστατευόμενοι του Χρυσοχοίδη, περνάνε ανενόχλητοι και μας φωτογραφίζουν. Εμείς γελάμε, άλλωστε δεν έχουμε τίποτα απολύτως να κρύψουμε. Είμαστε Έλληνες, φορολογούμενοι πολίτες και λανθασμένα πιστεύουμε, πως το κράτος ΟΦΕΙΛΕΙ να μας προστατεύει.

Η παρέα μας αυξάνεται και για να μη δημιουργούμε πρόβλημα, στους επαγγελματίες με το χώρο που πιάνουμε, μεταφερόμαστε στα σκαλιά της εκκλησίας, όπου και συνεχίζουμε τα ανέκδοτα, τα γέλια και τα πειράγματα. Είναι 6,00 μ.μ και είμαστε χαρούμενοι γιατί είναι από τις ελάχιστες φορές, που στην παρέα, έχουμε αντιπροσώπους από όλα τα ΝΟΜΙΜΑ ΚΟΜΜΑΤΑ και ΦΟΡΕΙΣ. Μία παλέτα απόψεων και ιδεολογιών, συντάσσετε κάτω από μία κοινή αγάπη ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ. Από το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ, τη Χ.Α, τη Δημοκρατική Αναγέννηση, το ΛΑΟΣ, τους Ανένταχτους, το ΣΤΟΧΟ, την Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας μέχρι τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...

συνέχεια εδώ

ΠΗΓΗ