Τον Ιούνιο του 1940 ο αμερικανικός στόλος του Ειρηνικού μεταφέρθηκε απ’ το Σαν Ντιέγκο στο Περλ Χάρμπορ, ως απάντηση στην επιθετικότητα της Ιαπωνίας ενάντια στην Κίνα. Το γεγονός αυτό, αντί να αποθαρρύνει τους Ιάπωνες, τους έκανε να εποφθαλμιούν το Νότιο Ειρηνικό με μεγαλύτερο ζήλο. Παράλληλα, η κυβέρνηση του Τόκιο αποφάσισε να συσφίξει τις σχέσεις με τον γερμανο-ιταλικό άξονα και να συνεχίσει τις διπλωματικές επαφές με την Ουάσινγκτον, έτσι ώστε να αποσπαστεί η προσοχή των Αμερικανών και να πετύχουν τον τέλειο αιφνιδιασμό.
Ανατέθηκε στο ναύαρχο Γιαμαμότο, διοικητή του ιαπωνικού στόλου, η κατασκευή ενός σχεδίου που θα αιφνιδιάσει τους Αμερικανούς, μια επίθεση που θα καταστρέψει μονομιάς το στόλο τους, έτσι ώστε να αποκτήσουν οι Ιάπωνες τον έλεγχο του Ειρηνικού. Παρόλο που ο Γιαμαμότο πίστευε ότι το σχέδιο θα μπορούσε να πετύχει, δεν ήταν υπέρ της ιδέας του πολέμου με τις Η.Π.Α, καθώς πίστευε ότι η χώρα του δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει σ’ έναν μακροχρόνιο πόλεμο. Ωστόσο, εκτέλεσε τις εντολές που του δόθηκαν και παρουσίασε το σχέδιο του, με τη βοήθεια του πλωτάρχη Γκέντα. Το σχέδιο αυτό εγκρίθηκε στις 5 Νοεμβρίου και περιέγραφε την μεγαλύτερη αεροπορική επιδρομή που υπήρξε ποτέ. Οι ιαπωνικές δυνάμεις αποτελούνταν από 6 αεροπλανοφόρα, τα οποία μετέφεραν περίπου 400 αεροσκάφη, μαζί με τη συνοδεία τους (2 θωρηκτά, 2 βαριά καταδρομικά, 1 ελαφρύ καταδρομικό, 9 αντιτορπιλικά, 28 υποβρύχια και 8 πλοία ανεφοδιασμού), από τα οποία θα εξαπολύονταν δύο διαδοχικά κύματα βομβαρδιστικών και τορπιλοπλάνων, με τη συνοδεία καταδιωκτικών. Στις 25 Νοεμβρίου ο στόλος του αντιναύαρχου Ναγκούμο απέπλευσε απ’ τις Κουρίλες Νήσους με προορισμό τη Χαβάη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου