Οι ρίζες της «μεγάλης» Τουρκο-ισραηλινής φιλίας

Τα χρόνια που οι Νάσι ασχολούνται με τους Οθωμανούς, είναι χρόνια ακμής των Τούρκων. Υπό την ηγεσία του ικανού και μεγαλωμένου στα στρατόπεδα Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, τα όρια της αυτο-κρατορίας επεξετάθησαν σε τρείς ηπείρους, και με την κατάληψη του Βελιγραδίου, το 1521 και της Ρόδου το 1522, άνοιξε ο δρόμος για μεγαλύτερες κατακτήσεις, επιβεβαιώνοντας την ισχύ των Οθωμανών στους Δυτικούς και καθιερώνοντας την οθωμανική αυτοκρατορία σαν μεγάλη δύναμη και εφιάλτη των δυτικών. Μετά την άλωση της Ρόδουν θα αρχίσουν και τελικά θα καρποφορήσουν οι τουρκικές προσπάθειες γιά έλεγχο του Αιγαίου. Κατακτώντας δε το μεγαλύτερο τμήμα της Ουγγαρίας, θα φθάσουν ως την Βιέννη.
Εκτός όμως από τις στρατιωτικές επιτυχίες, ο Σουλεϊμάν κατάφερε να περιβάλη την αυτοκρα-τορία με ενιαίο διοικητικό σύστημα και δημιούργησε νομικό-δικαιικό σύστημα. Στο διοικητικό αυτό σύστημα, οι Τούρκοι είναι στρατιωτικοί και γαιοκτήμονες αλλά υστερούν στο εμπόριο. Δεν επιθυμούν να διακινείται το εμπόριο από χριστιανούς ραγιάδες και έτσι δημιουργείται πρόσφορο έδαφος γιά εβραίους. Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι η Δύση κυνηγά τους εβραίους και ότι οι ίδιοι τους προσφέρουν άσυλο. Για αντάλλαγμα, οι εβραίοι θα βοηθήσουν την οικονομία και τις τέχνες, δημιουργώντας μια απαραίτητη, στην μοντέρνα αυτοκρατορία, αστική τάξη και ζούν στην Τουρκία με ασφάλεια, αφού είναι πολύ δύσκολο να ευημερήσουν στην Δύση. Το εβραϊκό αδιέξοδο, (δηλ. ή ζωή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ή ιερά εξέταση στην Δύση), και οι γνώσεις και ικανότητές τους, τους καθιστούν απαραίτητους στους Οθωμανούς οι οποίοι προτιμούν την φιλία και συνεργασία των εβραίων έναντι των χριστιανών θεωρώντας ότι υπάρχει καλύτερη σχέσις εμπιστοσύνης. Φυσικά, οι Οθωμανοί δεν μπορούσαν να έχουν καμμία εμπιστοσύνη στους κατακτημένους Έλληνες ή Σέρβους. Οι εβραίοι τελικά προσφέρονται και παρουσιάζονται σαν μια πιό αξιόπιστη και αξιόλογη επένδυση.
Βασιζόμενοι, οι Οθωμανοί, σε τέτοιες συμβατικές και απλοϊκές σκέψεις, δείχνοντας απεριόριστη εμπιστοσύνη στους Εβραίους, δημιουργούν την πολιτική τους αλλά θα το πληρώσουν ακριβά, όπως θα δούμε.

Ο παγκόσμιος εβραϊσμός, υπό την καθοδήγηση των Νάσι, μετακινείται στην Οθωμανική αυτοκρατορία και για έναν άλλο λόγο. Διότι, θα είναι πιό κοντά στο Ισραήλ, όπου τελικά καταλήγει ο σιωνιστικός σχεδι-ασμός των Νάσι. Η δημιουργία εβραϊκού κράτους κυριαρχεί στην σκέψη των εβραίων όπου τώρα, υπό την αρχηγία των Νάσι, υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας. Εξ άλλου, από τους 160.000 εβραίους που εδιώχθησαν από την Ισπανία, πάνω απ' τους μισούς κατέληξαν στην Τουρκία και περίπου 18.000 στην Θεσσαλονίκη. Θεωρούν την εγκα-τάστασή τους σ' αυτά τα εδάφη σαν διάδρομο και πύλη προς Παλαιστίνη.
Οι εβραίοι λοιπόν, αποκτούν οικονομική δύναμη, ελέγχοντας τις διάφορες τέχνες και διακινώντας αγαθά. Διορίζονται σύμβουλοι και γιατροί και μεταφραστές. Με αυτές τις δυνατότητες, αφού έχουν επιρροή, κερδίζουν φορολογικές ελαφρύνσεις και απαλλαγές και δημιουργούν το γνωστό πλέγμα εξαρτήσεως σε όλη την αυτοκρατορία. Δηλαδή, κάνουν την Αυτοκρατορία και τον Σουλτάνο να νομίζουν ότι δεν υπάρχει μέλλον χωρίς αυτούς. Πείθουν τελικά, ότι είναι απολύτως απαραίτητοι και «δώρο Θεού» στους Τούρκους. Ακριβώς ότι προσπαθούν να κάνουν παγκοσμίως και σήμερα!!!!

Ιδού οι ρίζες της «μεγάλης» Τουρκο-ισραηλινής φιλίας!!!!

ΠΗΓΗ