Βράβευσαν τον παιδόφιλο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ



Υπάρχει καμία χώρα στον κόσμο όπου ένας εξέχων πολιτικός θα μπορούσε να καυχηθεί δημόσια για τις σεξουαλικές εμπειρίες του με παιδιά ηλικίας έξι ετών και λιγότερο και να παραμένει στην θέση του; Μάλλον όχι - αλλά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φαίνεται να έχει δικούς του κανόνες.
Ο πολιτικός είναι ο Daniel Cohn-Bendit, ο κάποτε πρωταγωνιστής της εξέγερσης των φοιτητών του 1968 και σήμερα ο ηγέτης των «Πρασίνων / Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. (σχ. ΚΟ: Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ γεννήθηκε το 1943 στο Montauban της Γαλλίας από Εβραίους γονείς).
Από εκεί ο Cohn-Bendit εδώ και πολλά χρόνια φιλοδοξούσε να έχει ένα ρόλο παρόμοιο με εκείνο του Μαξιμιλιανού ντε Ροβεσπιέρου κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, ενοχοποιώντας τους πάντες για τα πάντα - όπως τον Πρόεδρο της Τσεχίας Βάτσλαβ Κλάους για τον ευρωσκεπτικισμό του, ή τον Πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν γιατί έδωσε στη χώρα του ένα νέο Σύνταγμα που προστατεύει την οικογένεια, καθορίζει το γάμο ως ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, και (ό,τι χειρότερο μπορεί να φανταστεί κανείς εναντίον των «ευρωπαϊκών αξιών») αναφέρει τον Θεό (!).
Αυτές τις μέρες, όμως, για άλλη μια φορά ο κ. Cohn-Bendit μας υπενθύμισε το δικό του «κώδικα ηθικών αξιών». Το αριστερό-φιλελεύθερο ίδρυμα Theodor-Heuss-Foundation (το όνομα ενός πρώην προέδρου της Γερμανίας) αποφάσισε να απονείμει το βραβείο σε αυτόν για τα «πολιτικά επιτεύγματά» του - αλλά ο πρόεδρος του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου (Bundesverfassungsgericht), Andreas Vosskuhle (Αντρέας Βοσκούλε - φώτο), αρνήθηκε την πρόσκληση να πάει να μιλήσει προς τιμήν του Cohn-Bendit, λέγοντας ότι δεν ήθελε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο ενέκρινε δηλώσεις του Cohn-Bendit σχετικά με την παιδεραστία.
Το γεγονός ήταν γνωστό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά με κάποιο τρόπο κανείς δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται. Πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο Cohn-Bendit, ο οποίος είχε κηρυχθεί persona non grata στη Γαλλία και στάλθηκε πίσω στη Γερμανία, ως συνέπεια της συμμετοχής του σε πράξεις χουλιγκανισμού και ταραχών, εργάζονταν ως εκπαιδευτικός σε ένα κέντρο ημερήσιας φροντίδας για παιδιά που είχε  δημιουργηθεί για να κάνει πειράματα με την «αντι-αυταρχική» εκπαίδευση. Ένα βασικό δόγμα της "αντιεξουσιαστικής" ιδέας ήταν προφανώς να αντιμετωπίσει τα παιδιά, που ήταν πέντε ή έξι ετών, με αχαλίνωτη σεξουαλικότητα, προκειμένου να ξεπεράσουν την «παραδοσιακή ηθική».
Αργότερα, Cohn-Bendit έγραψε ένα βιβλίο (‘Le Grand Bazar’) περιγράφοντας τις εμπειρίες του ως νηπιαγωγός λέγοντας τα ακόλουθα:
«Το φλερτ μου με όλα τα παιδιά απέκτησε σύντομα μια ερωτική τροπή. Μπορούσα κανονικά να νιώσω, πώς τα μικρά κοριτσάκια από την ηλικία των πέντε ετών είχαν ήδη μάθει να μου την πέφτουν...»
«Μου συνέβη αρκετές φορές, κάποια παιδιά να μου ανοίγουν το φερμουάρ και να αρχίζουν να με χαϊδεύουν. Ανάλογα με την περίπτωση αντιδρούσα και διαφορετικά, αλλά η επιθυμία τους με προβλημάτιζε. Τα ρωτούσα: ‘Γιατί δεν παίζετε μεταξύ σας, γιατί διαλέγετε εμένα και όχι κάποια άλλα παιδιά;’ Όμως, όταν επέμεναν, τα χάιδευα κι εγώ. Κατηγορήθηκα ότι είμαι ένας διεστραμμένος, και υπήρχαν γράμματα στο Δημοτικό Συμβούλιο, που ρωτούσαν αν πληρωνόμουν από το δημόσιο. Ευτυχώς είχα συνάψει συμβόλαιο απευθείας με το διοικητικό συμβούλιο των γονέων, αλλιώς θα είχα απολυθεί ...»
«Στη Γερμανία, η αντιεξουσιαστική κίνηση έχει ισχυρότερο αντίκτυπο στον τομέα της εκπαίδευσης ... Ο (Wilhelm) Reich και ο Μαρξ ήταν οι πυλώνες της νέας αυτής κίνησης. Ο Φρόιντ ήταν λιγότερο σημαντικός, επειδή είχε κάνει αντικειμενική έρευνα σχετικά με τη σεξουαλικότητα, ενώ ο Ράιχ αντιπροσώπευε τον αγώνα για τη σεξουαλικότητα, ιδίως για την σεξουαλικότητα των νεότερων ατόμων».
Αυτά τα λόγια δημοσιεύθηκαν το 1975. Κατά την εποχή εκείνη φαινόταν να αποτελεί μια «σύγχρονη» και «φωτισμένη» προσέγγιση στην εκπαίδευση, και κανείς δεν προσβλήθηκε. Μόνο τα τελευταία χρόνια άρχισαν να του προκαλούν πρόβλημα, και να κατηγορείται επανειλημμένα ότι είναι παιδεραστής.
Σχ. ΚΟ: Το 1982, κατά τη διάρκεια εκπομπής στη γαλλική τηλεόραση, ο Κον Μπεντίτ είχε πει ότι το βρίσκει θαυμάσιο όταν ένα πεντάχρονο κορίτσι αρχίζει να γδύνεται και ότι είναι ένα «τρελά ερωτικό παιχνίδι».
Ο Cohn-Bendit πάντα απέκρουε τις κατηγορίες, με μια επιστολή την οποία έγραψαν ορισμένοι από τους γονείς των οποίων τα παιδιά ήταν στο νηπιαγωγείο που δούλευε ο Μπεντίτ, για να τον στηρίξουν το 2001, υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρχε καμία σεξουαλική κακοποίηση, και ότι ήταν βέβαιοι ότι ο Cohn-Bendit δεν είχε κακοποιήσει κάποιο παιδί.
Αλλά αυτή η γραμμή άμυνας τώρα έχει ραγίσει: ο συγγραφέας και εμπνευστής της επιστολής, η κα Thea Vogel, είπε στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης αυτή την εβδομάδα ότι είχε γράψει αυτό το γράμμα για πολιτικούς σκοπούς (π.χ. για να υπερασπιστεί τον Cohn-Bendit για κατηγορίες  «που σχετίζονταν με γεγονότα που έλαβαν χώρα 26 χρόνια νωρίτερα »), αλλά ότι στην πραγματικότητα δεν είχε διαβάσει τα επίμαχα αποσπάσματα στο βιβλίο του Cohn-Bendit, και ότι ο γιος της, στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν στο νηπιαγωγείο, όπου ο Cohn- Bendit είχε αποκτήσει τις ερωτικές εμπειρίες του ... ολόκληρη η επιστολή ήταν μια απάτη.
Έτσι, δεν υπάρχουν πλέον μάρτυρες πρόθυμοι να καταθέσουν ότι ο Cohn-Bendit δεν είχε κακοποιήσει παιδί. Αλλά αυτό σημαίνει ότι έχει πραγματικά κακοποιήσει παιδιά; Τώρα λέει ότι το ερωτικό πεζογράφημά του είναι απλά «κακή λογοτεχνία», αλλά δεν είναι καταγραφή των πραγματικών γεγονότων.
«Ήταν φανταστικό. Γράφτηκε για να προκαλέσει, και να γκρεμίσει ταμπού». Και προσθέτει, "επικρίνετέ με για ό, τι έχω γράψει, αλλά μην με κυνηγάτε για ό, τι δεν έχω κάνει! "
Μου φαίνεται ότι θα μπορούσε να έχει δίκιο για αυτήν την κατηγορία: τα όσα έγραψε θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί αποκλειστικά και μόνο με σκοπό την προώθηση της παιδοφιλίας, αλλά όχι απαραίτητα σαν καταγεγραμμένα πραγματικά γεγονότα. Έτσι, εφ’ όσον κανείς δεν βγαίνει να ισχυριστεί ότι έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά από τον κ. Cohn-Bendit, εγώ έτοιμος είμαι να πιστέψω τις αρνήσεις του.
Αλλά το θέμα δεν είναι εκεί. Ίσως ο Daniel Cohn-Bendit δεν είναι κάποιος που κακοποίησε ένα παιδί, είναι όμως σίγουρα (και ποτέ δεν το έχει αρνηθεί) ένας πολιτικός ο οποίος έχει προωθήσει ενεργά την παιδοφιλία ως μέρος της πολιτικής του ατζέντας. Και όχι μόνο αυτός, αλλά και ολόκληρο το πολιτικό κίνημα του μαζί του.
Ο Κον-Μπεντίτ το 1968
Η επανάσταση του 1968 ήταν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μια πολιτιστική επανάσταση, και βασικός σκοπός της ήταν η ανατροπή των «καταπιεστικών» θεσμών, όπως ο γάμος και η οικογένεια. Το «σπάσιμο» όλων των σεξουαλικών ταμπού, όπως η ομοφυλοφιλία και η παιδεραστία, ήταν ένα ουσιαστικό μέρος αυτής της στρατηγικής.
Οι ‘επαναστάτες’ έκαναν πίσω, όταν παρατήρησαν ότι η κοινωνία δεν αποδέχεται την παιδοφιλία - αλλά μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν θα επανέλθουν στο θέμα αυτό σε μεταγενέστερο στάδιο;
Επί του παρόντος, η εστίαση βρίσκεται στον "γάμο" των ομοφυλοφίλων, και ήταν πράγματι αρκετά επιτυχής. Κατ’ ανάγκη, αυτό θα συνεπάγεται δικαίωμα υιοθεσίας από τους ομοφυλοφίλους, και να ένας τέλειος τρόπος για να προσλάβουν νέα παιδιά στην κοινότητά τους.
Δεν έχει επομένως, σημασία αν ο Cohn-Bendit είναι παιδόφιλος. Ίσως δεν είναι. Για αυτόν και τους ομοίους του, η σεξουαλικότητα είχε πάντα έναν πολιτικό σκοπό. Ο "γάμος" των ομοφυλόφιλων, τα «δικαιώματα» των LGBT ατόμων, η προώθηση της παιδοφιλίας, κλπ., ήταν πάντα μέρος της ίδιας πάντα ατζέντας: της καταστροφής των «καταπιεστικών» θεσμών όπως η οικογένεια και ο γάμος.
Εάν έχουν προσωρινά εγκαταλείψει την παιδοφιλία, είναι απλώς για λόγους τακτικής. Σε αντίθεση με τις ελπίδες τους, η κοινωνία δεν είναι ακόμη αρκετά "προχωρημένη" για να δεχθεί αυτό το μέρος της ατζέντας τους.
Αλλά αν ήταν ειλικρινείς, θα έπρεπε να επεκτείνουν το ακρωνύμιο της LGBT*-ατζέντας τους με ένα ακόμα γράμμα. Το γράμμα “P” ("Π").
* LGBT = Lesbians, Gay, Bisexual, Trans. Στα ελληνικά ΛΟΑΤ = κοινότητα των Λεσβιών, Ομοφυλόφιλων, Αμφισεξουαλικών, Τράνς. "Π" = παιδόφιλοι.                                                                                              
 - Διάβασε για τον Cohn-Bendit και σχετικό άρθο εδώ.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

“Αισχρά και άθλια ψεύδη τα περί τραυματισμού ανήλικου κοριτσιού με ευθύνη της Χρυσής Αυγής”

“Η θλιβερή, ένοπλη κουστωδία Καμίνη δημιούργησε επεισόδιο εκ του μη όντος και προπηλάκισε βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Είναι αισχρά και άθλια ψεύδη τα περί τραυματισμού ανήλικου κοριτσιού. Τρανή απόδειξη το τηλεοπτικό υλικό που κυκλοφορεί ήδη στο διαδίκτυο. Οι ψεύτες και οι συκοφάντες, ο Καμίνης και οι επίορκοι υπάλληλοι ασφαλείας του θα μηνυθούν και θα οδηγηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Χρυσή Αυγή - Γραφείο Τύπου”
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ποιος σκότωσε τον Ιησού;



«Απεκρίθη ο Πιλάτος (προς τον Χριστό)· Μήπως εγώ είμαι Ιουδαίος; το έθνος το ιδικόν σου και οι αρχιερείς σε παρέδωκαν εις εμέ» (Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο 18:.35).
«...εζήτει ο Πιλάτος να απολύση αυτόν· οι Ιουδαίοι όμως έκραζον, λέγοντες· Εάν τούτον απολύσης, δεν είσαι φίλος του Καίσαρος….και λέγει προς τους Ιουδαίους· Ιδού ο βασιλεύς σας. Οι δε εκραύγασαν· Άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν. Λέγει προς αυτούς ο Πιλάτος· Τον βασιλέα σας να σταυρώσω; Απεκρίθησαν οι αρχιερείς· Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα….» (Ιωάννη 19: 12, 14,15).
Απ. Πέτρος: «Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους τούτους· τον Ιησούν τον Ναζωραίον….τούτον λαβόντες παραδεδομένον κατά την ωρισμένην βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού, διά χειρών ανόμων σταυρώσαντες εθανατώσατε» (Πράξεις 2:23,24)
  -  “Η διακήρυξις αύτη του αποστόλου δεικνύει ότι η βουλή του Θεού δεν απαλάσσει τους Ιουδαίους της ενοχής του θανάτου του Ιησού, αφού ούτοι ήσαν ελεύθεροι αυτουργοί αυτού” (Π. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις τας Πράξεις των Αποστόλων).  
«Τον παλαιόν καιρόν οι Εβραίοι εθανάτωσαν όλους τους προφήτας, όλους τους δικαίους διδασκάλους·…Ετόλμησαν και εσταύρωσαν και τον Χριστόν μας» - Κοσμάς Αιτωλός

 Του Michael Hoffman / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Στην σύγχρονη εποχή μας οι άνθρωποι νομίζουν ότι ξέρουν την απάντηση στο ερώτημα, "Ποιος σκότωσε τον Ιησού Χριστό;" Απαντούν όπως έχουν κατηχηθεί: οι αμαρτίες μας σκότωσαν τον Ιησού γενικά και ειδικά υπεύθυνοι ήταν οι Ρωμαίοι. Δεν αναφέρονται άλλοι υπαίτιοι για το έγκλημα αυτό, ειδικότερα, εκτός ίσως από μια φευγαλέα αναφορά σε μια γενική κατηγορία ηγετών, οι «αρχιερείς» και μια αόριστη φυλή που αναφέρεται ως "ο λαός".
Πράγματι οι αμαρτίες μας συνέβαλαν στην αγωνία, το μαρτύριο και τον θάνατο που ο Ιησούς υπέφερε και ο Πόντιος Πιλάτος είναι το παράδειγμα κάθε αδύνατου χαρακτήρα που θα προσπαθήσει να κάνει το σωστό πράγμα, μόνο αν δεν του κοστίσει προσωπικά. Η γυναίκα του Πιλάτου έγινε προάγγελος της πνευματικής του απώλειας μιλώντας του στο αυτί (να ελευθερώσει τον Ιησού), αλλά ο εβραϊκός όχλος έκανε τον Πιλάτο να τρέμει, όταν τον απείλησε ορθά κοφτά ότι τον περιμένει η οργή του Καίσαρα, έτσι και ελευθερώσει τον «ψευδοπροφήτη» Ιησού.
Ο Πιλάτος επέλεξε τη φιλία του αφεντικού του στη Ρώμη πάνω από τη φιλία με τον Βασιλιά του Σύμπαντος. Πόσες φορές δεν έχουμε κάνει μια εξίσου ανόητη επιλογή - η σκοπιμότητα πάνω από τις αρχές; Ναι, είμαστε όλοι ένοχοι για τον θάνατο του Κυρίου μας.
Ωστόσο, όταν το βάρος της φρικτής δίκης, τα βασανιστήρια και η εκτέλεση του Υιού του Θεού αφαιρεθούν από το γενικότερο πλάνο της ανθρώπινης διαφθοράς σε γενικές γραμμές, μια αλήθεια στην καρδιά της ιερής αυτής αφήγησης δεν γίνεται αποδεκτή.
Κάθε τέτοια εποχή του χρόνου οι ειλικρινείς Χριστιανοί προσπαθούν νοερώς να περπατήσουν ξανά στα χνάρια του Σωτήρα μας, στην διαδρομή που διένυσε από την 40ήμερη νηστεία μέχρι τον κήπο της Γεθσημανή όπου παρακαλούσε τον Πατέρα Του αν είναι δυνατόν, να παρέλθει το ποτήρι ενός βασανιστικά επώδυνου και επαίσχυντου μαρτυρικού θανάτου.
Εάν θέλουμε να διεισδύσουμε πιο βαθιά στο μυστήριο του θανάτου του Ιησού, είναι απαραίτητο να λάβουμε υπόψιν μας όλα τα στοιχεία του θανάτου του. Αποτελεί άρνηση του Σταυρού εάν θέλουμε να ξεγλιστρήσουμε μακριά από την αλήθεια, όπως έκαναν οι δικοί Του την ημέρα της Σταύρωσής Του.
Δεν μπορούμε να αρκεστούμε, από φόβο και ‘πολιτική ορθότητα’, να αναφερόμαστε σε αυτούς που συνωμότησαν να τον σκοτώσουν, με μειλίχιους γενικούς όρους όπως «οι αρχιερείς και ο λαός».
Στην περίπτωση του Ιούδα, οι New Age Γνωστικοί τον παρουσιάζουν ως ένα παρεξηγημένο αντι-ήρωα που έκανε δυνατή τη θεία εξιλέωση, φέρνοντας την αναπόφευκτη θυσία που άνοιξε τις πύλες του Ουρανού. Χωρίς τον Ιούδα, λένε, ο Χριστός δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει την αποστολή Του.
Αλλά αγνοούν την έννοια των απλών λόγων του Ιησού: «ουαί τω κόσμω από των σκανδάλων· ανάγκη γάρ εστιν ελθείν τα σκάνδαλα πλην ουαί τω ανθρώπω εκείνω δι' ου το σκάνδαλον έρχεται» (Κατά Ματθαίον 18:07)!.
Ο Ιούδας δεν απαλλάχθηκε από τις συνέπειες της προδοσίας του. Κάποιος αμαρτωλός επρόκειτο να προσβάλει τον Θεό και να προδώσει τον Υιό Του. Προέκυψε αυτός ο κάποιος να ήταν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Αλίμονο σε αυτόν και σε όλους που κάνουν ό, τι έκανε.
Η θρησκεία του Ιουδαϊσμού, όταν ανακατεύθηκε με τις προφορικές παραδόσεις και τις δεισιδαιμονίες των ανθρώπων, έγινε το είδωλο που τύφλωσε την εβραϊκή ηγεσία και στη συνέχεια το λαό, ώστε να μην δουν ότι ο Μεσσίας τους είχε φτάσει και ήταν ανάμεσά τους. Αρχικά, είχε έρθει μόνο γι’ αυτούς.
Οι Φαρισαίοι
Στο 1965 η παπική διδασκαλία "Nostra Aetate", έλεγε, «... οι ιουδαϊκές αρχές και αυτοί που ακολούθησαν το παράδειγμά τους πίεσαν για το θάνατο του Χριστού (Κατά Ιωάννη 19:06). Όμως, αυτό που συνέβη στο πάθος του δεν μπορεί να φορτωθεί εναντίον όλων των Εβραίων, χωρίς διάκριση, συνεχώς, για μια ζωή, ούτε εναντίον των Εβραίων του σήμερα. Παρά το γεγονός ότι η Εκκλησία είναι ο νέος λαός του Θεού, οι Εβραίοι δεν πρέπει να παρουσιάζονται ως απορριπτέοι ή καταραμένοι από τον Θεό, σαν αυτό να διδάσκει η Αγία Γραφή». (σχ. ΚΟ: το 2012 είχαμε από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο, ανάλογη «ιστορική» δήλωση – κοινή με τον Αρχιραββίνο Yona Metzger – σύμφωνα με την οποία «Δεν υπάρχει συλλογική ενοχή των Εβραίων στο θάνατο του Ιησού»).  
Είναι αλήθεια ότι «δεν μπορεί να καταλογισθεί σε όλους τους Εβραίους». Όμως, η δήλωση, "Το πάθος Του δεν μπορεί να χρεωθεί εναντίον των Εβραίων του σήμερα" αυτό δεν έχει αγιογραφικά ή πατερικά θεμέλια. Είναι μια αιρετική κατασκευή.
Οι Φαρισαίοι είχαν το μεγαλύτερο ενεργό ρόλο στη δολοφονία του Υιού του Θεού. Εκείνοι που αντλούν την πνευματική κληρονομιά τους από τους Φαρισαίους είναι σήμερα γνωστοί ως Ορθόδοξοι Εβραίοι. Λόγω της πίστης τους, και όχι λόγω της υποτιθέμενης φυλετικής καταγωγής τους, οι σύγχρονοι Φαρισαίοι είναι πράγματι ένοχοι θεοκτονίας. Θα σταύρωναν τον Ιησού και πάλι, αν μπορούσαν. Πώς το ξέρουμε αυτό; Ο πιο σεβαστός από όλους τους ραβίνους στην ιστορία της Δύσης είναι ο Μωυσής Μαϊμωνίδης (Moses Maimonides, 1135 – 1204 μ.Χ.). Αυτός θαυμάζεται από φιλελεύθερους και συντηρητικούς (Ιουδαίους), από Αριστερά και Δεξιά, και το πιο σημαντικό, από την Ορθόδοξη πτέρυγα του Ιουδαϊσμού, ο οποίος τον θεωρεί μεγάλη αυθεντία του νόμου.
Ραβίνος Moses Maimonides
Στο ‘Avodat Kochavim’, ο Ραβίνος Maimonides εξέδωσε θεϊκή εντολή να σκοτώσουν τον "κακό" Ιησού Χριστού, καθώς και όλους τους Εβραίους που τον ακολουθούν και όλους εκείνους που δεν ακολουθούν το Ταλμούδ.
Ο Maimonides έγραψε: «Είναι μια μιτσβά (θρησκευτικό καθήκον που ευαρεστεί τον Θεό), να καταστραφούν οι Εβραίοι προδότες, οι minim (Χριστιανοί) και apikorsim, (αιρετικοί) και να αναγκαστούν να κατέβουν στο λάκκο της καταστροφής, δεδομένου ότι προκαλούν δυσκολίες στους Εβραίους και επηρεάζουν τους ανθρώπους να οδηγηθούν μακριά από τον Θεό, όπως έκανε ο Ιησούς της Ναζαρέτ και οι μαθητές του, και ο Tzadok, ο Baithos, και οι μαθητές τους. Είθε το όνομα του κακού να σαπίσει".
Το ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, έμπροσθεν του οποίου θα κάμψει κάθε γόνατο, είναι καταραμένο από τον πιο αγαπητό στον Ιουδαϊσμό και δοξαζόμενο από τα μέσα ενημέρωσης ραβίνο, ο οποίος τολμά να πει γι’ Αυτόν, "Είθε το όνομα του κακού να σαπίσει".
(Η νύξη του Maimonides στους «Tzadok και Baithos» και τους apikorsim, αναφέρεται στους αντιπάλους του προφορικού νόμου του Ταλμούδ).
Το Ταλμούδ
Στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ (BT) Σανχεντρίν 43α διαβάζουμε:
"Την παραμονή του Πάσχα κρέμασαν τον Ιησού από τη Ναζαρέτ. Και κήρυκας βγήκε μπροστά του για 40 ημέρες και φώναζε, ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ... ασκούσε μαγεία, υποκίνησε και οδήγησε το Ισραήλ σε εσφαλμένα συμπεράσματα. Όποιος έχει ένα επιχείρημα που μπορεί να προταθεί υπέρ του θα πρέπει να έρθει και να παρουσιάσει αυτό το επιχείρημα για λογαριασμό του. Αλλά οι δικαστές δεν κατάφεραν να βρουν ούτε ένα επιχείρημα υπέρ του, και έτσι τον κρέμασαν την παραμονή του Πάσχα ... Μήπως ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ άξιζε μια τέτοια αναζήτηση για κάποιο επιχείρημα υπέρ του; Σίγουρα παρακινούσε τους άλλους στην ειδωλολατρία ... "
BT Σανχεντρίν 107β:
Ο Ιησούς "πήγε και δημιούργησε ένα τούβλο για να συμβολίσει ένα είδωλο και προσκύνησε μπροστά του... Όποιος αμαρτάνει και προκαλεί επίσης την κοινότητα να αμαρτήσει δεν επιτρέπεται να μετανοήσει. Είπε ένας σοφός: ο Ιησούς εκτέλεσε μαγεία και υποκίνησε το λαό του Ισραήλ και τους παρέσυρε".
Η συκοφαντία που δεν είναι συκοφαντία
Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου έχει κατηγορηθεί ότι εξαιτίας του αμέτρητοι "Εβραίοι" δολοφονήθηκαν στα πογκρόμ, λόγω της «συκοφαντίας του αίματος» (Εβραίοι που υποτίθεται ότι ψευδώς κατηγορήθηκαν για βασανισμό και δολοφονία χριστιανών παιδιών). Ένα τεράστιο πλεονέκτημα απέκτησε ο Σιωνισμός και ο Ταλμουδισμός από την κυκλοφορία ιστοριών με αιμοσταγείς ιερείς και χριστιανούς αγρότες που επιτίθενται και σκοτώνουν Εβραίους γενικώς, με ψευδείς κατηγορίες για "τελετουργικές" δολοφονίες ‘εθνικών’ βρεφών και παιδιών.
Οι αρχετυπικές ιστορίες θυματοποίησης έχουν μια ατελείωτη διάρκεια ζωής και ανακυκλώνονται χρόνο με το χρόνο, παρά το γεγονός ότι η αλήθεια της κατηγορίας της τελετουργικής δολοφονίας έχει επιβεβαιωθεί από κανέναν άλλο παρά τον Ariel Toaff, το γιο του αρχιραβίνου της Ρώμη. Ο Toaff είναι Καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Bar-Ilan, έξω από το Τελ Αβίβ. Αποκάλυψε την πραγματικότητα της ιουδαϊκής τελετουργικής δολοφονίας των χριστιανών στο φοβερής έρευνας αριστούργημά του, ‘Pasque di Sangue’ («Πάσχα Αίματος») το 2007. Εκεί δίνει ισχυρές ενδείξεις ότι σε ορισμένες περιπτώσεις Ασκενάζι "Εβραίοι" πράγματι ήταν ένοχοι για τη τελετουργικές δολοφονίες χριστιανών παιδιών στην Ευρώπη .
Το βιβλίο δεν έμεινε σε έντυπη μορφή για περισσότερο από μερικές ημέρες, καθώς ακολούθησε υστερία, και κύμα κατασυκοφάντησης, ενώ ο συγγραφέας αναγκάστηκε να το αποκηρύξει κάτω από τεράστια πίεση και απειλές για φυλάκιση και σωματικές βλάβες.
Σχετικά με το ποιος σκότωσε τον Ιησού Χριστό, ο Απόστολος Παύλος δήλωσε:
"Διότι σεις εγείνετε, αδελφοί, μιμηταί των εκκλησιών του Θεού, αίτινες είναι εν τη Ιουδαία εν Χριστώ Ιησού, επειδή και σεις επάθετε τα αυτά υπό των ιδίων υμών ομοεθνών, καθώς και αυτοί υπό των Ιουδαίων, οίτινες και τον Κύριον Ιησούν εθανάτωσαν και τους ιδίους αυτών προφήτας, και ημάς εξεδίωξαν, και εις τον Θεόν δεν αρέσκουσι, και εις πάντας τους ανθρώπους είναι εναντίοι, εμποδίζοντες ημάς να λαλήσωμεν προς τα έθνη διά να σωθώσι, διά να αναπληρώσωσι τας αμαρτίας εαυτών πάντοτε. Έφθασε δε επ' αυτούς η οργή μέχρι τέλους" (Α’ Θεσσαλονικείς 2: 14-16).
Η δήλωση του απ. Παύλου είναι σαφής. Δεν επιδέχεται ερμηνείες.
Στο μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξής της, η Εκκλησία διακήρυξε ότι πέρα ​​από το κακό που οι δικές μας αμαρτίες είχαν επιφέρει, και εκείνο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και των στρατιωτών και ηγεμόνων της, ήταν οι ηγέτες των Ιουδαίων και οι οπαδοί τους, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για το θάνατο του Υιού του Θεού, την λεγόμενη «θεοκτονία».
Στο προ-Βατικανού ΙΙ καθολικό βιβλίο προσευχής ή «ευχολόγιο», αναφέρεται, "ο ίδιος ο Χριστός προσφέρθηκε πλήρες ολοκαύτωμα πάνω στο Σταυρό".
Λίγοι στον 21ο αιώνα τολμούν να αναφέρουν την θυσία του Ιησού Χριστού ως "ολοκαύτωμα". Στην εποχή μας η λέξη «ολοκαύτωμα» προορίζεται αποκλειστικά και μόνο για τα «δεινά του εβραϊκού λαού» κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα φρικτά πάθη του Ιησού Χριστού στο Γολγοθά έχουν περιέλθει σε δευτερεύουσα θέση και δεν αξίζουν πλέον τη λέξη «ολοκαύτωμα».
Ποιος σκότωσε τον Χριστό; Σκοτώθηκε στο Γολγοθά κατ’ εντολή της πλειοψηφίας των Εβραίων.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

ΒΙΝΤΕΟ: ΕΠΑΦΗ "ΤΡΙΤΟΥ ΤΥΠΟΥ" ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΩΝ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ...!!! ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ ΣΕ ΜΑΤΑΤΖΗ ΜΕ ΧΗΜΙΚΑ "ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΘΕΛΩ"...!!!!

Απρόκλητη επίθεση δέχθηκαν οι Βουλευτές και τα μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στην προγραμματισμένη διανομή τροφίμων στο Σύνταγμα.