Σενάρια "θερμού επεισοδίου" και απαντήσεις από την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων

"Σενάρια επεξεργαζόμαστε πολλά. Αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα σενάριο, ούτε ένα παίγνιο που σε ενδεχόμενο προσβολής, μικρής ή μεγάλης κλίμακας, ελληνικών εδαφών και ελληνικών δυνάμεων από την Τουρκία να μην απαντήσουμε άμεσα με τον ίδιο τρόπο ή και σε μεγαλύτερη έκταση. Οι διαδικασίες είναι αυτόματες και δεν τίθεται θέμα έγκρισης της δράσης από την πολιτική ηγεσία. Αυτό είναι αυτονότητο και προβλεπόμενο. Άλλωστε δεν πιστεύω ότι υπάρχει ελληνική πολιτική ηγεσία που να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις μετά την κατάληψη ελληνικού εδάφους και μάλιστα κατοικημένου".Με αυτό τον τρόπο απάντησε ανώτατη στρατιωτική πηγή του ΥΕΘΑ στο ερώτημα του defencenent.gr, αναφορικά με δημοσίευμα της εφημερίδας "Τύπος της Κυριακής", για ύπαρξη σεναρίου που μελετούν τα υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών για "θερμό επεισόδιο με κατάληψη ελληνικού κατοικημένου νησιού και πιθανή εν συνεχεία έναρξη διαπραγματεύσεων".Βάσει του υποτιθέμενου σεναρίου οι τουρκικές δυνάμεις καταλαμβάνουν ελληνικό κατοικημένο νησί "μη κατονομαζόμενο ευθέως από τις συνθήκες Λονδίνου, Λωζάνης, Παρισίων, αιχμαλωτίζουν την φρουρά και εν συνεχεία προβαίνουν σε άμεση εθνοκάθαρση αποστέλλοντας τους κατοίκους και τους αιχμαλώτους σε διπλανό νησί το οποίο κατονομάζεται από τις συνθήκες και ζητούν την έναρξη διαπραγματεύσεων". Κατά την εφημερίδα το σενάριο αναφέρει ότι μία τέτοια ενέργεια θα μπορούσε να οδηγήσει είτε σε αποτυχημένη στρατιωτική δράση η οποία θα έστρεφε την διεθνή κοινότητα εναντίον της Ελλάδας (!), είτε σε διαπραγματεύσεις! Φυσικά μία τέτοια εξέλιξη (διαπραγματεύσεις) είναι πρακτικώς αδύνατο να υπάρξει. Εκτός του γεγονότος ότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να σταθεί μετά από μία τέτοια εξέλιξη (η περίπτωση των Ιμίων ήταν τελείως διαφορετική), υπάρχει και το θέμα του κατά πόσον οι Ένοπλες Δυνάμεις θα πειθαρχούσαν σε μία εντολή του τύπου "Σηκώστε λευκή σημαία χωρίς να πολεμήσετε". Γιατί δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί "ήττα" μία αιφνιδιαστική κατάληψη μικρού νησιού (το δημοσίευμα "φωτογραφίζει" το Αγαθονήσι) με μέγεθος φρουράς, το πολύ, λόχου. Από τακτικής άποψης πρόκειται για ακριβώς όμοια περίπτωση με την κατάληψη των Φώκλαντς. Αιφνιδιαστική επιχείρηση υπέρτερων εχθρικών δυνάμεων κατά μικρής φρουράς που προστατεύει μικρό νησί μακριά από το μητροπολιτικό έδαφος και κοντά στην ακτογραμμή του εχθρού. Πράγματι, αν υπάρχει όντως αυτό το σενάριο (η Α.Σπανού που το υπογράφει καλύπτει το υπουργείο Εξωτερικών...) θα πρέπει να μελετηθεί πολύ προσεκτικά η βρετανική αντίδραση και η ροή των διπλωματικών εξελίξεων και αντιδράσεων του πολέμου των Φώκλαντς. Όπου παρά το εξώφθαλμο του βρετανικού δικαίου, υπήρξαν απόψεις για υποστήριξη του εισβολέα, δηλαδή της χούντας της Αργεντινής (!) ακόμα και από τον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ και πρώην διοικητή των δυνάμεων του ΝΑΤΟ Α.Χέϊγκ, ο οποιος βέβαια εν συνεχεία οδηγήθηκε σε παραίτηση. Σαφώς και τα πράγματα δεν θα είναι απλά και ξεκαθαρισμένα από διπλωματικής άποψης σε τέτοιες περιπτώσεις. Ειδικά στην παρούσα συγκυρία, όπου για την κυβέρνηση Καραμανλή είναι πλέον κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η νέα κυβέρνηση των δημοκρατικών στις ΗΠΑ όχι απλώς δεν είναι φιλική έναντι της Ελλάδος, αλλά κινείται με υψηλότερους ρυθμούς κατά των ελληνικών συμφερόντων ακόμα και από την κυβέρνηση Μπους! Είναι γεγονός ότι την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ την διαχειρίζεται σε γενικές γραμμές η ίδια ομάδα που χειριζόταν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον. Είναι η ομάδα που προετοίμασε και καθόρισε το αποτέλεσμα στα Ίμια, η ομάδα που εξόντωσε την Σερβία το 1999 και ευνόησε την γιγάντωση της Τουρκίας στην δεκαετία του '90. Σε ανταπόκρισή του από τις ΗΠΑ στην "Καθημερινή", ο Α.Έλλις, αναφέρει ότι "ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Ντάνιελ Σπέκχαρντ εισηγήθηκε την μη πραγματοποίηση της συνάντησης Καραμανλή-Ομπάμα για να μην ενισχυθεί ο Έλληνες πρωθυπουργός έναντι των ευρωεκλογών". Αν αυτό αληθεύει (δεδομένου του μέσου και του δημοσιογράφου θεωρούμε ότι η είδηση είναι έγκυρη), τότε στο μόνο που μπορεί να υπολογίζει η κυβέρνηση Καραμανλή είναι η εχθρότητα των ΗΠΑ. Κάτι που δεν είναι απαραίτητα αρνητικό αφού οι μεγαλύτεροι Έλληνες ηγέτες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, ο θείος του, Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο μεγάλος αντίπαλός του, Ανδρέας Παπανδρέου, "ανδρώθηκαν" πολιτικά δια μέσου αυτής της σύγκρουσης. Τα συμφέροντα Ελλάδος και ΗΠΑ δεν είναι πλέον κοινά στην περιοχή του άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος. Καλό ή κακό αυτή είναι η πραγματικότητα. Παίκτες όπως η Γαλλία και η Ρωσία, ίσως και το Ισραήλ, μπορούν να προσφέρουν πολλά περισσότερα στη χώρα σήμερα. Όχι γιατί "μας αγαπάνε" ή γιατί "είναι φίλοι μας" ή γιατί "είναι ορθόδοξοι σαν κι εμάς" ή γιατί "ο παππούς του Σαρκοζί είναι από την Θεσσαλονίκη". Αλλά γιατί τα συμφέροντά τους συμπίπτουν με τα δικά μας, σε μεγάλο βαθμό... Τμήμα ειδήσεων www.defencenet.gr