Ο "κατοχικός πρωθυπουργός" μίλησε ξανά για την ανάγκη μιας "παγκόσμιας κυβέρνησης"

Δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία της Ελλάδας

Όσο και αν ψαξετε στην πολιτική ιστορία της νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας δεν θα βρείτε ούτε έναν εκ των εκλεγμένων πρωθυπουργων ούτε ακόμα και εκ των δικτατόρων ή Βασιλιάδων που πέρασαν απο αυτό τον τόπο, να έχει αναπτύξει μια τόσο δουλική και εθνομηδενιστική ρητορική.

Ακόμα και ο τελευταίος, διορισμένος απο την CIA, δικτάτορας Ιωαννίδης ,δεν τόλμησε να ξεστομίσει ως επίσημη θέση της "κυβέρνησής" του την προσδοκία να κυβερνηθεί η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου απο μια "παγκόσμια κυβέρνηση".

Ο Ιωαννίδης ήταν μέχρι χθές ο μεγαλύτερος προδότης που βρέθηκε να κυβερνά ως δικτάτορας αυτήν την χώρα , ήταν αυτός που ανέλαβε, κατ΄εντολή και πάλι των Αμερικανών, να ξεπουλήσει ένα κομμάτι του Ελληνικού έθνους, την μαρτυρική Κύπρο.Ακόμα και αυτός λοιπόν, που είχε "νοικιάσει" τη χώρα μας στους Αμερικάνους και παρέδωσε τμήμα του έθνους μας (Κύπρος) στα νύχια των διαχρονικών στρατονόμων της Pax Americana (Τουρκία),δεν προσπάθησε να μας πείσει ότι πρέπει όλοι οι λαοί ( εννοείται και ο δικός μας) να παραδοθούν στην εξουσία μιας "παγκόσμιας κυβέρνησης".

Οκ. Παπανδρέου εκτός απο το ότι απεμπόλησε το τίτλο του αιρετού και προτίμησε εν τοις πράγμασι τον προδοτικό τίτλο του "κατοχικού πρωθυπουργού", δείχνει ότι προετοιμάζεται να αποδεχθεί και τον επόμενο τίτλο που θα που θα του απονείμει η "παγκόσμια κυβέρνηση" της "Νέας Τάξης Πραγμάτων".τον τίτλο δηλαδή του "επάρχου" της "γραικικής περιφέρειας των ΗΠΑΜ" (Ηνωμένες Πολιτείες Ανατολικής Μεσογείου).Ο όρος ΗΠΑΜ δεν είναι δυστυχώς κατασκεύασμα της δικής μας φαντασίας αλλά μία παλαιότερα δημοσιευμένη σκέψη του περιβόητου Κίσσινγκερ (βλ.εδώ ).

Όσο και να μην θελουμε να το δεχτούμε, αυτή η "αναίμακτη" (προς το παρόν) και "άνευ όρων" παράδοση της χώρας μας σήμερα στην εξουσία της "Τρόϊκας" και του ΔΝΤ και αύριο στα νύχια μιας "παγκόσμιας κυβέρνησης",δυστυχώς όλο και γίνεται πιο ορατή.

Πως αλλιώς να εξηγήσεις αυτή την "πρεμούρα" του Παπανδρέου να τελειώσει γρήγορα με την κατασκευή των ηλεκτρονικών υποδομών της μελλοντικής τυρρανίας ("Κάρτα του Πολίτη" ,"ηλεκτρονική διακυβέρνηση", κλπ), την de facto συγκυριαρχία του Αιγαίου με τους Τούρκους , τό όνομα των Σκοπίων και το "Κυπριακό";Αν απο σήμερα δεν αποδείξει στην "σκιώδη" (προς το παρόν) "Παγκόσμια κυβέρνηση" ότι εκτελεί με ακρίβεια και αποτελεσματικότητα τις εντολές τους ,πώς θα καταφέρει αύριο να επιβιώσει ως "έπαρχος" αυτής της βρωμερής και αντίχριστης αυτοκρατορίας.

Πιο κάτω δημοσιεύουμε μια κατ΄όνομα μόνο συνεντευξή του, αφου επι της ουσίας πρόκειται για μιά αναφορά στο "πρωινό προσκλητήριο" του νέου πραιτωρίου.

Απο συνέντευξη που έδωσε ο κ.Παπανδρεου στο "Foreign Policy" αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν στο "Βήμα" (20/7/2010)

«Υπήρξε μια στιγμή σχεδόν τρόμου, όταν μας τρομοκρατούσαν καθημερινά οι αγορές, όταν μας έλεγαν ο ελληνικός και ο διεθνής Τύπος και όλοι οι 'γκουρού' της οικονομίας, ότι 'θα χάσετε τα χρήματά σας, τα ευρώ σας, τις οικονομίες σας, θα γίνει καταστροφή κ.λπ. Χρειάστηκε, λοιπόν, να κινηθούμε μέσα σε ένα τέτοιο ψυχολογικό κλίμα. Ήταν πολύ δύσκολο, ασφαλώς, αλλά αυτό περίμεναν από εμάς οι άνθρωποι, τόσο από εμένα, όσο και από την κυβέρνηση μου και, γενικά, αυτό περιμένουν από τους ηγέτες στη χώρα, να χαράξουν μια σταθερή πορεία» επισημαίνει....

...«Επειδή, όμως, τα προβλήματα αυτά είναι παγκόσμια, επειδή είναι αλληλένδετα, οι άνθρωποι νιώθουν ανήμποροι και αυτό είναι πρόβλημα σε όλο τον κόσμο. Και αυτό το αίσθημα της αδυναμίας δημιουργεί μεγαλύτερη ανασφάλεια, μεγαλύτερη δυσπιστία στους πολιτικούς θεσμούς, που μπορεί να κυμαίνεται από την απάθεια στη βία, από τον ριζοσπαστισμό στον λαϊκισμό.

»Αυτό είναι ένα βαθιά δημοκρατικό ερώτημα: πώς εξασφαλίζουμε ότι οι δημοκρατικές δομές μας θα λειτουργούν σε έναν κόσμο τόσο αλληλένδετο;

Και όμως, σε ό,τι αφορά τη διακυβέρνηση, παραμένουμε ακόμα σε εθνική και όχι σε διεθνή βάση. Πώς αντιμετωπίζουμε τα θέματα αυτά; Αυτή θα είναι η ουσία των προβλημάτων του πλανήτη μας, τους επόμενους μήνες και χρόνια» σημειώνει ο Γ.Παπανδρέου.

«πρέπει να βρούμε μια παγκόσμια διακυβέρνηση και πρέπει να στηρίζεται πάνω σε κοινές αξίες, στις οποίες να συμφωνούμε -δημοκρατικές αξίες. Και αυτή, πιστεύω, ότι θα είναι μια μεγάλη πρόκληση»

ΠΗΓΗ